بررسی تاثیر الگوی جغرافیایی بر بهبودی بیماران مبتلا به سل ریوی بر اساس مدل زمان شکست شتاب‌دار پارامتری

مقدمه و اهداف: سل در بین بیماری های عفونی تک عاملی شایع ترین علت مرگ بوده و دارای رتبه ی دهم مرگ در بین همه بیماری ها در جهان است. این بیماری از فرد مبتلا به افراد نزدیک از نظر مکانی و به طور عمده زیر یک سقف سرایت می کند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط ساختار همبستگی مکانی (فضایی) و زمان بهبودی بیماران مبتلا به سل ریوی در ایران است.روش کار: در این مطالعه داده های 20554 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر خلط مثبت در ایران برای سال های 93-1389 مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل زمان شکست شتاب دار پارامتری همراه با شکنندگی مکانی (فضایی) با رویکرد بیزی استفاده شد. برای برازش مدل از نرم افزارopenbugs 1/4 و به منظور پهنه بندی اثرهای محیطی از arcgis استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 50/35 سال با خطای استاندارد 21/6 سال بود. یافته های مطالعه نشان داد که محیط جغرافیایی، جنس، وضع زندانی بودن، درجه مثبت بودن اسمیر در زمان تشخیص و محل زندگی افراد (شهر، روستا) تاثیرتاثیر معنی داری بر زمان بهبودی بیماران سل ریوی داشت. زمان بهبودی بیمارانی که با درجه اسمیر 91 باسیل، 1+ و 2+ تحت درمان قرار گرفته بودند به طور معنی داری کم تر از بقیه افراد بود.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه محیط جغرافیایی و محل زندگی افراد تاثیر معنی داری بر زمان بهبودی بیماران سل ریوی اسمیر مثبت دارد. در برخی استان ها این تاثیر وابسته به درجه ی مثبت بودن اسمیر و در برخی استان ها مستقل از آن است.