تحلیل پدیدارشناسانه نگرش دانشجویان علوم سیاسی نسبت به عوامل موثر بر اعتماد سیاسی (مسئولان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران)

پژوهش حاضر با هدف تحلیل پدیدارشناسانه نگرش دانشجویان علوم سیاسی نسبت به عوامل موثر بر اعتماد سیاسی (مسئولان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران) انجام شد. در این پژوهش، از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی تفسیری استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم سیاسی دانشگاه‌های کشور در سال 1402 تشکیل دادند. با روش نمونه‌گیری هدفمند، با 19 نفر مصاحبه گردید. جمع‌آوری داده‌ها با مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از نظریه داده بنیاد و با روش کدگذاری سه مرحله‌ای اشتراوس و کوربین (1990) تجزیه‌وتحلیل گردیدند. بر طبق نتایج، 10 مقوله اصلی (مشروعیت سیاسی؛ ضعف مدیریت و عملکرد؛ مردم‌سالاری؛ امنیت اقتصادی؛ امنیت فرهنگی؛ کارگزارگرا؛ امنیت سیاسی؛ ایدئولوژیک؛ امنیت اجتماعی و امنیت قضایی)، 4 بعد (سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی) و 62 کد باز شناسایی گردید. نتیجه‌گیری شد که جهت ایجاد حس اعتماد به مسئولان سیاسی کشور، باید سیاست‌هایی در جهت قابلیت پیش‌بینی پذیری، ایجاد تعهد، شایستگی، شفافیت و پاسخ‌دهی در نظر گرفت. از طریق این سیاست‌ها می‌توان به کاهش بی‌اعتمادی سیاسی در جامعه کمک نمود.

the phenomenological analysis of political science students’ attitudes towards the factors influencing political trust (political officials in the islamic republic of iran)

this research was conducted with the aim of analyzing the phenomenological perspectives of political science students towards the factors influencing political trust (political officials in the islamic republic of iran). in this study, a qualitative approach and interpretative phenomenological method were used. the target population of the study consisted of postgraduate political science students from universities across the country in 2023. through purposive sampling, interviews were conducted with 19 individuals. data collection was done through semi-structured in-depth interviews. the data were analyzed using thematic analysis method based on grounded theory and a three-stage coding method by strauss and corbin (1990). based on the results, 10 main themes (political legitimacy; management and performance weaknesses; democracy; economic security; cultural security; agent-oriented; political security; ideological; social security and judicial security), 4 sub-themes (political, social, economic, and cultural) and 62 codes were identified. it was concluded that in order to build trust in the country’s political officials, policies should be aimed at predictability, commitment, competence, transparency, and responsiveness. through these policies, it is possible to help reduce political distrust in society.