کرونا و زایش تراژدی؛ بایسته هایی برای سیاست ورزی ایرانی به منظور برون شد از بحران کرونا

پیدایی بیماری فاجعه بار کرونا ضمن به هم ریختن سبک زندگی و مدل حکومت مداری، جان انسان های بی شماری را گرفته است. این ویروس نامرئی با ایجاد اختلال در سبک زندگی و به حاشیه راندن شادی، نشاط و سرزندگی ناشی از سبک زندگی مدرن بار دیگر واقعیت عریان و غمبار زندگی یعنی مساله مرگ را بیشتر از گذشته فرا روی انسان ها نهاده و به زایش تراژدی نیز یاری رسانده است. اکنون انسان دوره پساکرونا با بحران معنا مواجه شده و به عبارتی از امید، نشاط و سرزندگی دوران پیشاکرونا به طرز محسوسی فاصله گرفته است و به این می اندیشد که آیا اراده انسانی، خود باعث زایش چنین تراژدی دردناکی شده است یا این که نیرویی مافوق طبیعی در رقم زدن چنین مصیبتی موثر بوده است. نوشتار پیش رو  به شیوه توصیفی و تحلیلی و با هدف نمایش جلوه های مخرب کرونا ویروس در بافتار سیاسی، اقتصادی اجتماعی و فرهنگی مذهبی جامعه ایرانی با محوریت عملکرد دوسویه کارگزاران سیاسی و شهروندان، برآن است تا با تاکید بر عشق در وجوه مادی و معنوی اش و ترویج آن به عنوان مبنای نظام سیاستگذاری ایران به عنوان راهکار اساسی در برون شد از بحران کرونا، می توان از اثرات دردناک و فاجعه بار این ویروس مخرب به نحو چشمگیری کاست و حس امید به زندگی را در قالب آفرینش گری هنری، جهت تزکین روان رنج کشیده جامعه بیدار ساخت.

Corona Virus and the Birth of Tragedy; Requirements for Iranian politics in overcoming the Corona crisis

The emergence of the catastrophic Corona disease has taken the lives of countless people while disrupting lifestyles and governance models. This invisible virus, by disrupting the lifestyle and marginalizing the joy and vitality of the modern lifestyle, has once again exposed the bitter and sad reality of life, the issue of death, to human beings more than before, and has also contributed to the birth of tragedy. The man of the postCorona period is now faced with a crisis of meaning, in other words, he has much distanced himself from the hope and vitality of the postCorona period, wondering whether the human will itself gave birth to such a painful tragedy or a supernatural force in Figuring out such a tragedy has been effective. This article based on descriptive and analytical approach to show the destructive effects of coronavirus in political, economic, social and culturalreligious context of Iranian society with a focus on the bilateral action of political agents and citizens, intends to emphasize love in its material and spiritual aspects and promoting it as the basis of Iran’s policy system as a fundamental solution of the coronavirus crisis. The painful and catastrophic effects of this destructive virus can be dramatically reduced and awakened a sense of hope in life in the form of artistic creation, to embellish the suffering psyche of society.