تاثیر فرآیند سیاست‌گذاری عمومی بر بحران آب در جمهوری اسلامی ایران

مساله کمبود آب در کشور تحت تاثیر عوامل مختلفی به بحران تبدیل شده است. هدف اصلی این مقاله پاسخگویی به این سوال است که نقش سیاست‌های دولت در ایجاد این بحران به چه میزان است؟ برای پاسخ به این پرسش‌ و بر مبنای مطالعات و اطلاعات جمع‌آوری شده فرضیه‌ای طرح شد. طبق فرضیه این پژوهش، ضعف در جامع‌نگری و ناپیوستگی در فرآیند و مراحل سیاستگذاری‌ آب، سبب تشدید بحران آب در کشور شده است. محک فرضیه، بر اساس شواهد و قراین تجربی و با استفاده از روش‌ فراتحلیل صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مساله‌شناسی دیرهنگام، ضعف در اتقاق‌نظر در خصوص تعریف بحران آب، گسستگی بین مرحله اجرا و تصمیم‌گیری و ضعف شدید در ارزیابی فرآیند سیاستگذاری آب، سبب شده تا راه‌حلهای ارائه شده و تصمیمات، نه تنها مشکل را برطرف نکرده است بلکه به برداشت بیشتر از منابع و افزایش تقاضا منجر و بحران آب را در کشور تشدید کرده است.

The effect of public policy process on water crisis in the Islamic Republic of Iran

In our country water scarcity has come to be changed water crisis depended on a number of different factors. The major aim of this study is responding to the question of extend of government policies role in creating water crisis. In order to answer this question and based on collected studies and information, a hypothesis has been proposed. The hypothesis of this study suggests that the weakness of community orientation and also deficiency about the process of water policy lead to intensify water crisis in the country. Hypothesis testing of the study is based on experimental evident by means of metaanalysis method. The results of studies indicate that late proplemology, various inferences and definitions about water crisis, interrelationship between making decision and implementation stage and deficiency of water policy evaluation; all of mentioned factors cause inadequacy of solutions. Therefore the presented solutions and decisions about water crisis has led to more using of water resources, increasing water demand and finally water crisis has been intensified in our country.