بررسی رابطه توسعه اجتماعی و فرهنگ سیاسی در جامعه ایران؛ مطالعه موردی شهروندان شهر رشت

پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که توسعه اجتماعی چه تاثیری بر فرهنگ سیاسی ایران می گذارد؟ در پاسخ به این پرسش از نظریه تحول تاریخی توسعه آدریان لفت‌ویچ استفاده شده و برای سنجش دو متغیر اصلی از نظریه فرهنگ سیاسی گابریل آلموند و شاخص‌های توسعه اجتماعی (iss) استفاده شده است. روش پژوهش کمی است و از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده‌های پژوهش شده است. جامعه آماری شهروندان مناطق پنج‌گانه شهر رشت است. نتایج تحقیق موید این فرضیه اصلی پژوهش است که با افزایش میزان شاخص‌های توسعه اجتماعی بر میزان فرهنگ سیاسی مشارکتی افزوده می‌شود. فرهنگ سیاسی 63.3 درصد مردم رشت از نوع اطاعتی است و میزان توسعه‌یافتگی اجتماعی در مردم شهر رشت با انحراف معیار 0.46 کمتر از میزان متوسط است. این میزان در منطقه دو بیشتر و در منطقه چهار کمتر از سایر مناطق است. هم‌چنین تفاوت معناداری بین مردم مناطق مختلف شهر رشت از حیث توسعه اجتماعی وجود دارد که نمایانگر تایید فرضیه‌های فرعی پژوهش است.

Review the Relationship between Social Development and Political Culture

The main question of the present study is what effect does social development have on political culture? In answer to this question, Leftovich’s theory of historical development, Almond’s typology of political culture, and the indicators of social development of the ISS have been used. The research method is quantitative and research data were collected by a questionnaire. The statistical population is the citizens of the five districts of Rasht. The results of the research confirm this main hypothesis of the research which increases the level of participatory political culture by increasing the indicators of social development. The political culture of the majority of the people of Rasht is subordinate and the rate of social development in the people of Rasht is less than average. There is also a significant difference between people in different areas of Rasht in terms of social development, which indicates the confirmation of the research hypotheses.