رفتار سیاسی-اجتماعیِ ویروس کرونای جدید (کووید19) (با نگاهی به شرایط سیاسیاجتماعی ایران)

همانند هر پدیده جغرافیایی و طبیعی همچون سیل، زلزله، تغییرات زیست‌محیطی و غیره که آثار و پیامدهایی بر حیات سیاسی-اجتماعی انسان‌ها دارد، به نظر می‌رسد پدیده ویروس کرونای جدید نیز از زمان شیوع و بالاخص از زمان همه‌گیری آن،آثار و پیامدهایی بر زندگی سیاسی اجتماعی انسان‌ها داشته که توجه اندیشمندان و آشنایان به علوم سیاسی اجتماعی را به خود جلب کرده است. بررسی آثار، پیامدهای احتمالی و راهکارهای مقابله با آن از زمان همه‌گیری این ویروس نیازمند رویکردهای علمی و دانشگاهی مستحکمی است تا مسیر سیاستگذاری کنونی و آینده دولت‌ها را به شکل صحیح هموار و هدایت کند. در این راستا، نوشتار حاضر با هدف بررسی و شناسایی الگوی رفتار سیاسی اجتماعی ویروس کرونای جدید با رویکرد رفتارشناسی (روش تبیینی علّی) و به‌صورت اکتشافی بدین نتیجه دست‌یافته که الگوی واگرایی واقعی و همگرایی مجازی محتمل‌ترین و مناسب‌ترین الگوی پیشنهادی شناسایی و بررسی رفتار اجتماعی سیاسی ویروس کرونای جدید است؛ با این توضیح که در حالی که ویروس کرونای جدید موجب واگرایی پدیده‌های اجتماعی سیاسی همچون جامعه مدنی، دولت‌ها، اعتراضات و مطالبات سیاسی در زندگی واقعی و عینی انسانها شده است اما از سوی دیگر، زمینه‌های تشدید روند ورود انسان‌ها به فضای مجازی و گسترش ارتباطات شبکه‌ای و تعاملی را فراهم آورده است. توجه به الگوی فوق، مقامات و متصدیان سیاسی و اجتماعی ایران را در مواجهه با پیامدها و آثار احتمالی آن در آینده پیش‌روی آماده‌تر و برنامه‌ها و راهبردهای عملی‌تر و منطقی‌تر را ضروری می‌سازد.

The PoliticalSocial Behavior of New Coronavirus (COVID19)(a view of sociopolitical situation in Iran)

New coronavirus phenomena, such as all other geographical and natural phenomena like flood, earthquake, ecological changes etc. which have had influences and impacts on people’s politicalsocial life, seems has affected people’s politicalsocial life in some way since it’s epidemic and particularly it’s pandemic, thereby, it has attracted the politicalsocial scientists’ attraction. In order to survey the effects, impacts and defensive solutions of this virus, since it’s pandemics, it needs fundamental, scientific and academic approaches to direct the present and future of state administrations in a correct direction. Accordingly, this writing, with the purpose of assessment and recognition of politicalsocial model of coronavirus behavior, through behaviorism approach (causativeexplanatory method) and based on heuristic methodology, has found that the real divergence and virtual convergence model is the most possible and appropriate model which is proposed for the assessment and recognition of new coronavirus politicalsocial behavior; it means, while the new coronavirus has induced the divergence of socialpolitical phenomena, such as civil society, states, political demands and protests in real life, it has also provided the opportunities for people entrance, on a broaden way, into virtual space and the opportunities for developing networked and interactive communications. Attending to the model, by Iranian political and social authorities, makes them more prepared regarding the possible influences and impacts of new coronavirus in future and leads to rational and practical programs and strategies.