تفسیر زمینه های معرفت شناختیِ فلسفه سیاسی اجتماع گرایان؛ با تاکید بر دستگاه فلسفی ویتگنشتاین متاخر

اجتماع­گرایی از مهم­ترین مکاتب فکری در اندیشه سیاسی معاصراست که از حیث فلسفی دارای ریشه­های متفاوتی است.به گونه­ای که برخی محققان، اجتماع­گرایان را«نوارسطویی» و عده­ای نیز آنان را «نوهگلی» می­دانند.اما این مقاله تحلیل و تفسیر زمینه­های معرفت­شناختی فلسفه ­اجتماع­گرایی بر مبنای اندیشه ویتگنشتاین متاخر را مورد بررسی قرار داده است.ویتگنشتاین در «پژوهشهای­فلسفی»،با نوعی چرخش معرفت­شناختی،نظریه «بازی­های زبانی»را مطرح نمود که نشانگر کاربرد واژه­ها در تعاملات زندگی اجتماعی است.از این ­منظر،مقاله ­حاضر به بررسی تاثیرات انقلاب معرفتی زبانی ویتگنشتاین متاخر بر اندیشه ­سیاسی فلاسفه اجتماع­گرا پرداخته است.پرسش این است که نظریه فلسفی ویتگنشتاین متاخر چگونه به شکل­گیری الگویی زمینه­مند در اندیشه اجتماع­گرایان معاصر کمک کرده است؟.نتایج بحث حاکی از آن است که فلسفه ویتگنشتاین متاخر به مثابه انقلابی معرفتی در دوره ­معاصر به­صورت غیرمستقیم به فلسفه ­­سیاسیِ اجتماع­گرا کمک نموده تا با اتکا به آن الگویی زمینه­­مند پیدا کند و سپس با پیروی از این روش به نقد مواضع اساسی لیبرالیسم به­عنوان یک فراروایت و زبان جهانشمول بپردازد.با ابتنای بر رویکردی تفسیری،مقصود نشان دادن این موضوع مهم است که چگونه می‌توان بصیرت فلسفی ویتگنشتاین متاخر را در حوزه‌هایی بکار برد که او در آثارش مستقیماً به آن‌ها نپرداخته است.