سیاست و حقیقت؛ یک خوانش آگونیستی: بازخوانی کُنش سیاسی امام علی(ع) از قتل عثمان تا جنگ جمل

منطق کُنش سیاسی امیرالمومنین(ع) در طول حیات سیاسی ایشان در مواجهه با مسائل روزگار خود چه بوده است؟ بر اساس چه سامانهی مفهومیتحلیلی، میتوان کنش سیاسی امام علی(ع) را به عنوان یک کنش‌گر سیاسی مورد ارزیابی قرار داد؟ به نظر میرسد، این هدف، مستلزم گذار از خوانش درونماندگار دینی، از سیره‌ی امیرالمومنین(ع) به بازخوانی سیاسی از این تاریخ است. این گذار و نتایج حاصله از آن، خصوصاً در ذیل گفتمان سیاسی برآمده از انقلاب اسلامی که آشکارا استوار بر تقلای دستیابی به مدلی از سیاستورزی در انطباق با منطق عمل سیاسی امام علی(ع) به عنوان بنیانگذار سپهر سیاسی شیعه است؛ اهمیتی دوچندان خواهد داشت و میتواند روزنهای نو در پیوند میان مطالعات انقلاب اسلامی با مطالعات تاریخ تشیع نیز قلمداد شود.        در این مقاله در این راستا تلاش خواهیم کرد با اخذ الگوی «آگونیستی» به مثابه الگویی که بدون نادیده گرفتن تعارضات بنیادینِ محرک سیاست در پی طراحی سامانهای برای تحقق بسگانهگرایی و انسجام سیاسی میان نیروهای متعارض است و در آرای «شانتال موف» و «ارنستو لاکلائو» ارائه شده است؛ به اخذ اصولی برای «اعتدال سیاسی» از درون این چارچوب مفهومی پرداخته و سپس با تطبیق احکامی برای کُنش سیاسی که از چارچوب مذکور اخذ شده؛ با سیره‌ی سیاسی امیرالمومنین(ع)؛ به طور مشخص در خِلال تحولات پس از قتل عثمان تا جنگ جمل؛ مدلی از کُنش سیاسی امام علی(ع) به دست دهیم که بتواند پاسخ‌گوی نیازها و مسائل پیشِ روی سیاستورزی در زمینه و زمانهی ما باشد.

Politics and Truth, an Agonistic Reading: Readout of Imam Ali’s (A.S) Political Action from Othman Murder to Jamal War

What was the logic of political action of Imam Ali (A.S)? What conceptual frame would correctly assess the political action of Imam Ali as a political actor? It seems that we should cross from immanent religious reading to the historicalpolitical reading on Imam Ali’s methods of life. The importance of this transition and its results would be doubled under the political discourse of the Iranian Islamic Revolution, where we clearly see trying to achieve the model of politics in compliance with the logic of political action of Imam Ali (A.S). This transition can also be considered as a new aperture to link Islamic revolution studies and Shiism history studies. In this research, we try taking advantage of an agonistic pattern as a pattern that without ignoring fundamental conflicts in the political field, is going to design a system for achievement of political cohesion among conflicting forces that has been provided in Ernesto Laclau and Chantal Mouffe opinions. At first, we try to get out some principles for political moderation and then, match those principles with the political method of Imam Ali (A.S) especially in events from the assassination of Othman to Jamal war. At the end, we try to present a model of political action of Imam Ali (A.S) that respond to the needs and matters of our days in politics.