تحلیل تطبیقی جهانی شدن اقتصادی و سیاسی در دولت خاتمی و احمدی نژاد

این مقاله با استفاده از تحلیل ثانویه شاخص‌های جهانی‌شدن کُف تلاش می‌کند تا رشد شاخص جهانی‌شدن اقتصادی و سیاسی را در دولت خاتمی و احمدی نژاد مقایسه نماید. این مقایسه دو یافته اصلی داشت. اولاً مشخص گردید در حالیکه در دولت خاتمی جهانی‌شدن سیاسی 16.26 و جهانی شدن اقتصادی 9.41 شاخص رشد داشته است، اما در دوره احمدی نژاد این رشد به ترتیب 2.39 و کمتر از یک یعنی 85./. شاخص بوده است. بالتبع نتیجه یافته اول این است که نوع دولت در ایران با میزان جهانی‌شدن مرتبط بوده است.ثانیاً و علیرغم این تمایز، همین طور مشخص گردید که در هر دو دولت خاتمی و احمدی نژاد به شیوه‌ای مشابه نوعی جهانی‌شدن نامتوازن حادث گردیده‌ است که در آنها جهانی‌شدن اقتصادی به ترتیب 28.15 و 39.6 شاخص از جهانی‌شدن سیاسی عقب‌ مانده است. بدین سان نتیجه یافته دوم مبین این موضوع است که میزان جهانی‌شدن در ایران باید به مقوله‌ای کلی‌تر از دولت نیز مرتبط باشد. در این جا مشخص ساختیم این عقب‌ماندگی مشابه باید کمتر متاثر از نوع دولت و بیشتر متاثر از ساختارهای قوام‌یافته داخلی مشابه تحلیل شود. به همین دلیل پیشنهاد شد در مطالعات جهانی‌شدن ایران، واحد تحلیل به جای آنکه صرفاً دولتها دیده شود، درون در نظر گرفته ‌شود؛ یعنی واحد تحلیلی که تاثیر دولت و ساختارهای قوام یافته تاریخی بیرون از دولت را توامان در بر‌گیرد. نهایتاً تمامی یافته های مزبور مشخص ساختند جهانی شدن در ایران چگونه به جای آنکه مقوله‌ای سراسر بیرونی باشد، جریانی است که تا حد زیادی به درون کشور متصل است.