بررسی مقایسه ای سری مقادیر حداکثر و جزئی در تحلیل فراوانی سیلاب (مطالعه موردی در حوزه های آبخیز طالار و بابلرود در استان مازندران)

تحلیل فراوانی سیلاب به عنوان یکی از مهمترین روشهای برآورد, پیش بینی و مدیریت سیلاب در حوزه های آبخیز به شمار می رود. اجرای عملیات سازه ای کنترل سیلاب و مهندسی رودخانه از عمده ترین روشهای مرسوم در کاهش خطرات سیلاب است که تحلیل فراوانی سیلاب از قدم های اولیه آن محسوب می شود. با توجه به عدم کفایت طول دوره آماری سیلابهای ثبت شده و یا ناقص بودن آمار در ایستگاه های هیدرومتری و لزوم استفاده از روشهای دقیقتر, در این مقاله روش سری مقادیر حداکثر و سری مقادیر جزئی به عنوان روشهای مرسوم در تحلیل فراوانی سیلاب در تعدادی از ایستگاه های هیدرومتری حوزه های آبخیز طالار و بابلرود در استان مازندران مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. این تحقیق نشان داده است که نتایج روشهای سری مقادیر حداکثر و جزیی در برآورد دبی حداکثر سیلاب به طول دوره آماری حساسیت بالایی داشته که به وجود و یا عدم وجود مقادیر بیش از حد در سری مشاهداتی بستگی دارد. نتایج نشان داده است که کاربرد سری مقادیر جزیی در شرایط فقدان طول دوره آماری مناسب و طولانی می تواند برآورد قابل مقایسه ای را نسبت به کاربرد روش سری مقادیر حداکثر با طول دوره آماری کافی داشته باشد. چنین نتیجه ای اهمیت و قابلیت روش سری مقادیر جزیی در برآورد دبی سیلاب در ایستگاه های هیدرومتری با طول دوره آماری اندک را نشان می دهد.