استفاده از ویژگی های مغناطیسی برای بررسی نقش واحدهای سنگ شناسی در تولید رسوب (مطالعه موردی: حوزه آبخیزحسن ابدال زنجان)

ویژگی های مغناطیسی یکی از قابلیت های نهفته در کانی هاست که برای تشخیص نوع کانی ها مورد استفاده قرار می گیرند به طوری که با استفاده از آن ها می توان نوع و محل یک کانی را ردیابی کرد. در تحقیق حاضر از چهار پارامتر مغناطیسی xlf، xhf، xfd و xfd% برای منشایابی رسوبات و تفکیک منابع رسوب در حوزه آبخیز حسن ابدال زنجان استفاده گردید. ابتدا از رسوبات پشت سازه‌های آبخیزداری و رسوبات بستر آبراهه‌ها و از واحدهای سنگ شناسی حوزه آبخیز به عنوان منابع تولید رسوب با سه تکرار نمونه برداری انجام شد. سپس نمونه ها از الک 5/62 میکرون عبور داده شدند و پارامترهای مغناطیسی با استفاده از دستگاه مغناطیس سنج اندازه گیری شد. در مرحله بعد سهم واحدهای سنگ-شناسی در تولید رسوب با استفاده از روش های آماری وچند متغیره ترکیبی تعیین شده و شاخص اهمیت نسبی به عنوان نماینده ای از میزان تولید رسوب واحدهای سنگ شناسی مدنظر قرار گرفت. نتایج نشان داد که واحد pd با 76/49 درصد بیش‌ترین سهم را تولید رسوب دارد. این واحد متشکل از ماسه‌سنگ کوارتزی، شیل و ماسه‌سنگ صورتی تا سفید و دولومیت توده‌ای با گرهگ های چرت می‌باشد. دومین واحد مهم pl-qc می‌باشد که شامل کنگلومرای سست با گرد شدگی متوسط و جورشدگی ضعیف به رنگ خاکستری روشن بوده و سهم آن در تولید رسوب 13/15 درصد می‌باشد. واحد ?z با 40/7 درصد در رتبه سوم قرار دارد که این واحد شامل شیل میکایی صورتی تا قرمز می‌باشد. هم چنین سهم سایر واحدهای سنگ شناسی pml، ?l، ef، ev، ek1، qt، js، ?bt و et به ترتیب 54/5، 39/5، 53/3، 44/3، 96/2، 37/2، 13/2، 94/1 و 42/0 درصد می‌باشد.