مطالعه تاثیر تغییر کاربری اراضی بر تخریب خاک در شمال ایران

تغییر کاربری اراضی به طور عام ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک و در نتیجه کیفیت آن را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا در این پژوهش تاثیر تغییر کاربری اراضی بر تخریب خاک در بخشی از شمال ایران با استفاده از شاخص های پایداری خاکدانه، فرسایش پذیری خاک، تخریب خاک و وزن مخصوص ظاهری خاک بررسی گردید. برای این منظور 120 نمونه خاک از سه کاربری اراضی مجاور هم شامل جنگل، مرتع و کشاورزی در دو عمق 0-10 و10-20 سانتی متری از حوزه آبخیز کسیلیان جمع آوری گردید. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که شاخص فرسایش پذیری خاک، وزن مخصوص ظاهری و شاخص پایداری خاکدانه ها در هر دو عمق بین کاربری های مختلف در سطح 99 درصد دارای اختلاف معنی دار هستند. شاخص فرسایش پذیری خاک در عمق سطحی به ترتیب در کاربری کشاورزی و مرتع 7/85 و 3/114% و در عمق 10-20 سانتی متر نیز 09/9و 72/72 % نسبت به کاربری جنگل افزایش داشته است. پایداری خاکدانه ها در کاربری مرتع 17/52% و کاربری کشاورزی 56/19% در عمق سطحی و به ترتیب 17/24 و 48/55 % در عمق 10-20 سانتی متر نسبت به کاربری جنگل کاهش داشته است. نتایج حاصل از شاخص تخریب خاک نیز مقادیر منفی در کاربری مرتع و کشاورزی نسبت به کاربری جنگل را نشان داده است که بیانگر نزول کیفیت خاک در اثر تغییر کاربری اراضی می باشد