بررسی نقش عامل های فیزیکی و شیمیایی مارن ها در شدت فرسایش؛ مطالعه موردی مارن های حوزه آبخیز حبله رود

خاک از مهمترین منابع طبیعی هر کشور به شمار می آید. فرسایش خاک به عنوان خطر جدی برای حیات انسان می باشد. فرسایش نه تنها سبب تخریب خاک شده، بلکه با رسوب مواد در آبراهه، مخازن سدها و کاهش ظرفیت آبگیری آن ها خسارت زیادی را سبب می گردد. واحدهای مارنی بیشترین رسوبات را در بین واحدهای سنگ شناسی در حوزه ها تولید می نمایند. این واحدها به لحاظ ویژگی-های فیزیکی و شیمیایی از رسوب زایی و فرسایش پذیری زیادی برخوردار بوده اند. در این پژوهش به بررسی نقش ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی واحدهای مارنی بر گسترش فرسایش پرداخته شده است. نمونه برداری از چهارسنگ شناختی مارنی، براساس شکل فرسایش و شیب غالب منطقه انجام شد. در آزمایشگاه بر روی نمونه ها، تحلیل های شیمیایی و فیزیکی خاک صورت گرفت. از تحلیل واریانسی و میانگین برای تحلیل داده ها استفاده و در نهایت، تحلیل عاملی، برای تفکیک عوامل موثر در تشکیل اشکال فرسایشی بکار برده شد. بر طبق مقایسه میانگین داده ها، با افزایش ec, na, cl, so42- sar, silt, و clay و همچنین با کاهش tnv, hco3- و gravel فرسایش گسترش یافته است. همچنین na, cl, tnv, so42-, hco3-, ec, sar, gravel, silt, و clay نمونه‌ها اختلاف معنی‌‌داری بین اشکال مختلف فرسایش داشتند. در نهایت، تحلیل عاملی نشان داد که ec, na, cl, sar, silt, و clay تشدید کننده و tnv، hco3 و gravel مهار کننده فرسایش می باشند.