کاهش میزان آبشستگی تکیه گاه پل با استفاده از آبشکن محافظ

تکیه گاه پل ها در سیلاب دشت ها از جمله سازه های آسیب پذیر در هنگام وقوع سیلاب می باشند. مسیله اصلی آسیب پذیری این سازه ها آبشستگی موضعی دماغه آن ها می باشد. پدیده آبشستگی موضعی دماغه به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی ایجاد می شود. با توجه به پیچیدگی پدیده و تاثیر عامل های زیاد بر این پدیده استفاده از روش های عددی مشکل می باشد. پژوهشگران زیادی به طور آزمایشگاهی این پدیده را بررسی کرده اند و برای کاهش میزان آبشستگی روش های مختلفی ارایه شده است، در این پژوهش با استفاده از آبشکن محافظ در سه طول، در 5 فاصله مختلف از تکیه گاه میزان آبشستگی ایجاد شده در دماغه تکیه گاه بررسی شد. نتایج به دست آمده برای تعیین محل و طول مناسب آبشکن محافظ استفاده شده است.