ارزیابی قابلیت ردیابی کانی های رسی خاک در تفکیک مکانی منشا رسوب حوزه های آبخیز (مطالعه موردی حوضه های عمروان و عطاری سمنان)

کانی های رسی به دلیل فراوانی بالا، تنوع زیاد و حمل به صورت معلق در طول سیلاب می توانند ردیاب های مناسبی برای تفکیک منشا رسوب باشند و در این پژوهش در دو حوزه آبخیز عمروان و عطاری در استان سمنان مورد بررسی قرار گرفته است. جهت تعیین کانی های رسی پس از آماده سازی نمونه ها، توسط ذستگاه پراش اشعه ایکس در چهار تیمار مختلف (k، kt، mg و mgg) پیک های مربوط به کانی ها ترسیم شده و درصد هر کانی رسی با محاسبه مساحت زیر پیک های مختلف تعیین شد. در نهایت توانایی هر یک از کانی های رسی با استفاده از آزمون های کراسکال-والیس و تابع تشخیص (dfa) از لحاظ آماری مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمون کراسکال والیس تمامی ویژگی ها پایین تر از مقدار احتمال بحرانی بوده و بنابراین برای تفکیک منابع رسوب مناسب می باشند. اسمکتیت دارای بالاترین قدرت تفکیک بوده و در حوزه آبخیز عمروان 5/57 درصد نمونه ها و در حوزه آبخیز عطاری 62 درصد نمونه ها را به درستی تفکیک کرده است. نتایج همجنین نشان داد که استفاده از ترکیبی از ویژگی های منشایاب، میزان تفکیک منابع رسوب را در حوزه آبخیز عمروان تا 5/72 درصد و در حوزه آبخیز عطاری تا 76 درصد بالا برده است.