تحلیل فراوانی منطقه ای حداکثر بارندگی روزانه در سواحل جنوبی دریای خزر با استفاده از خوشه بندی فازی

یکی از روش های براورد بیشینه بارندگی روزانه در مناطق فاقد آمار استفاده از روش تحلیل فراوانی منطقه ای است. در مطالعات منطقه ای، به منظور دستیابی به مناطق همگن آب شناختی از روش های خوشه بندی استفاده می شود. در این مطالعه، سواحل جنوبی دریای خزر (استان های گلستان، مازندران و گیلان) با استفاده از تحلیل خوشه ای فازی به مناطق همگن آب شناختی تقسیم شدند. توسط آماره هاسکینگ-والیس همگنی هر یک از نواحی بدست آمده بررسی شد. سپس راه کارهایی برای تعدیل همگنی هر یک از مناطق ارایه شد. در نهایت، با استفاده از آزمون نکویی برازش، برای هر یک از سه منطقه ی همگن بدست آمده، توزیع لوجستیک تعمیم یافته بعنوان بهترین توزیع منطقه ای با عامل های مختلف انتخاب شد و عامل های توزیع منطقه ای بیشینه بارندگی روزانه با استفاده از روش گشتاور خطی، برای هر یک از مناطق همگن آب شناختی، برآورد شد.