بهبود شبیه‌سازی آبنمود رواناب سطحی با روش رگبار متحرک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز سد امیرکبیر)

ویژگی‌های بارش در زمان و مکان متغیر بوده و این موضوع روی رواناب تاثیر می گذارد. لذا در نظر گرفتن توزیع مکانی و زمانی بارش در شبیه‌سازی بارش-رواناب یک عامل مهم می باشد. توزیع مکانی و زمانی بارش یک حوزه آبخیز به دلیل تغییرات پستی و بلندی و اقلیمی در سطح آن، یکسان نمی باشد. این موضوع در اغلب مطالعات برای سادگی محاسبات در نظر گرفته نمی شود که می تواند منجر به برآورد کمتر یا بیشتر دبی اوج رواناب شود. بنابراین ابتدا با استفاده از مقدار بارش ثبت‌شده در ایستگاه های باران سنج روزانه حوزه آبخیز سد امیرکبیر، توزیع مکانی بارش در هر یک از زیر حوزه‌های آن با روش عکس مربع فاصله (idw) محاسبه شد. توزیع زمانی بارش در دو حالت بررسی شد. در حالت اول که روش متداول برای مناطق فاقد ایستگاه است، رگبار مورد استفاده در تمام زیر حوزه‌ها، مشابه نزدیک‌ترین ایستگاه باران سنج ثبات یکسان فرض شد. در حالت دوم، زمان وقوع بارش در زیر حوزه‌ها بر اساس فاصله مرکز ثقل زیر حوزه‌ها از نزدیک‌ترین ایستگاه ثبات به منطقه مطالعاتی و زمان وقوع رگبار در ایستگاه‌های ثبات دیگر برآورد شده و بر اساس آن هیتوگراف بارش زیر حوزه‌ها، انتقال داده شد. برای ارزیابی اثر اعمال انتقال زمانی بارش روی دبی اوج، جریان شبیه سازی شده در دو حالت رگبار ساکن و رگبار متحرک مقایسه شد. شبیه‌سازی آبنمود با استفاده از مدل hec-hmsانجام شد. نتایج شبیه‌سازی رواناب برای 5 واقعه رگبار انتخابی نشان داد که انتقال زمانی بارش (حالت دوم) باعث بهبود معنی‌دار برآورد دبی و زمان اوج رواناب نسبت به حالت اول شده است.