تحلیل انتقالِ گروه های خشکسالی با استفاده از زنجیره مارکف و روش خطی-لگاریتمی: راه کاری برای اعلام هشدار اولیه

در پژوهش حاضر، خصوصیات احتمالی خشکسالی از قبیل احتمال مانای وقوعِ خشکسالی، خاتمه خشکسالی و میانگین دوره تناوب در هر گروه خشکسالی با بکارگیری شاخص spi اصلاح شده (با سری های زمانی 3، 6 و 12 ماهه) و زنجیره مارکف، در استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. بنابر نتایج با افزایش سری زمانی (از 3 به 12 ماهه) زمان خاتمه خشکسالی و میانگین دوره تناوب گروه های مختلف خشکسالی به ترتیب افزایش و کاهش یافت. بعلاوه، مدل های خطی-لگاریتمی برای پیش بینی کوتاه مدتِ انتقال گروه های خشکسالی spi 12 بکار برده شد. نتایج نشان دادند که کمترین تعداد وقایع خشکسالی مربوط به انتقال های مستقیم هر گروهِ خشکسالی به دو یا سه گروه قبلی و یا بعدی بودند. همچنین، احتمال های رخداد گروه خشکسالی با معلوم بودن گروه های خشکسالی دو دوره قبل، و بکارگیری مدل خطی-لگاریتمی تعیین و ارزیابی شدند. نتایج ارزیابی در سال 2001 میلادی نشان داد که مدل از قدرت مناسبی برای پیش بینی گروه شدت خشکسالی در دو ماه آینده با معلوم بودن گروه های شدت خشکسالی در دو ماه قبلی (به ویژه در دوره های شروع یا خاتمه خشکسالی)، برخودار می باشد. بنابراین مدل های خطی-لگاریتمی می توانند به عنوان ابزار مناسبی به منظور اعلام هشدار اولیه به کشاورزان و برنامه ریزان آبی در اوایل فصل پاییز، مورد استفاده قرار گیرد.