تغذیه مصنوعی سفره های آب زیرزمینی از طریق کانال های زهکش سطحی با استفاده از روش AHP

آب های زیرزمینی در فعالیت های اقتصادی و زندگی روزمره مردم نقشی اساسی دارند و ذخیره‌سازی آب در مخازن زیرزمینی از لحاظ اقتصادی سرمایه‌گذاری کمتری را می‌طلبد. در این پژوهش، اولویت بندی کانال های زهکشی به منظور تغذیه مصنوعی آب های زیرزمینی دشت سراب نیلوفر به عنوان هدف اصلی مدنظر قرار گرفت و 13 لایه مختلف اطلاعاتی مستخرج از گزارش های فیزیوگرافی، هواشناسی، زمین شناسی، خاک شناسی، هیدرولوژی، آب های زیرزمینی، نفوذپذیری، زیست محیطی و فرسایش و رسوب تهیه و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) نسبت به اولویت بندی کانال ها اقدام گردید. معیارهای نفوذپذیری، بافت و ضخامت لایه بحرانی بالاترین ضرایب اهمیت را به خود اختصاص داده اند. کانال ها بر اساس ارزش اختصاص یافته به آنها، در هفت گروه تقسیم-بندی شدند. چهار اولویت اول دارای اهمیت تغذیه ای هستند و سه اولویت پایانی به دلیل دارا بودن محدودیت های تغذیه قابل استفاده نیستند. نتایج نشان داد که 45/65 درصد از کانال های زهکشی موجود در منطقه قابل تغذیه می باشد. بر اساس تحلیل ها و محاسبات بیلان آبخوان آزاد دشت سراب نیلوفر، میزان تغذیه سالانه در دشت سراب نیلوفر در مجموع 41/37 میلیون مترمکعب و مجموع تخلیه 38/66 میلیون مترمکعب برآورد گردیده است که بر این اساس تغییرات حجم مخزن منفی و برابر 97/28- میلیون متر مکعب می باشد. بنابراین تنها 1/30 درصد از اضافه برداشت از آبخوان آزاد این دشت قابل جبران است و تغییرات مخزن منفی و به عددی برابر 24/20- میلیون متر مکعب کاهش پیدا خواهد نمود.