مدیریت یکپارچه منابع آب جنوب استان کرمان با استفاده از مدل پویایی سیستم

مدیریت یکپارچه منابع آب در اثر رشد جمعیت و پیشرفت از نیازهای اصلی هر جامعه می‌باشد و جهت اجرای این مهم، مدل‌سازی سیستم از ضروریات است. اما شناسایی عوامل موثر بر سیستم‌های پیچیده منابع آب و تعیین نقش آن‌ها بسیار مشکل است، لذا هدف از این پژوهش تهیه مدل یکپارچه با در نظر گرفتن ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی با استفاده از رویکرد پویایی سیستم در جنوب کرمان است. برای انجام پژوهش، در چارچوب علت و معلولی dpsir مدل مفهومی منطقه تهیه و عوامل موثر بر منابع آب مشخص گردید. سپس مولفه‌های مختلف حوضه با رویکرد پویایی سیستم‌ها و تعیین الگوهای حاکم بر منطقه مدل‌سازی گردید. برای مدل‌سازی مبتنی بر رویکرد پویایی سیستم از نرم‌افزار vensim استفاده شد و به روش‌های مختلف، صحت‌سنجی و ارزیابی گردید و در مراحل ارزیابی، سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی حوضه استفاده شد. نتایج نشان داد که چارچوب علت و معلولی dpsir و رویکرد مبتنی بر پویایی سیستم در ارزیابی و شبیه‌سازی سیاست‌های مختلف منطقه موردمطالعه کارآمد است. علاوه بر این در سناریو ادامه وضع موجود، نسبت کفایت آب برای کشاورزی 55/ 0 در سال 1385 به 2 /0 در سال 1410 کاهش ولی در سناریو افزایش منابع تامین آب این نسبت به 0/9 تا سال 1410 افزایش می یابد.

Water Resources Management in the South of Kerman Province Using the System Dynamics Model

Integrated water resources management is recognized as one of the main needs of any society due to population growth and technological advancement. To implement integrated water resources management, modeling of this system is essential. On the other hand, water resources systems are highly complex and affected by various factors that are very difficult to identify and determine their role in water resources management. The purpose of this study is to prepare an integrated model taking into account economic, social and environmental dimensions using the system dynamics approach in the southern region of Kerman. To conduct this research, first in the framework of DPSIR cause and effect, a conceptual model of the region was prepared, in which the effective factors on water resources were identified. Then, different components of the basin were modeled with the approach of systems dynamics by specifying the patterns governing the region. Vensim software was used for modeling based on the system dynamics approach. After modeling, the model was validated and evaluated in different ways and it was used in the evaluation, policymaking and planning stages of the basin. The results showed that the causeandeffect framework of DPSIR and the system dynamicsbased approach for evaluating and simulating different policies in the study area are efficient and useful. In addition, the results showed that in the current scenario, the water adequacy ratio for agriculture will decrease from 0.55 in 2006 to 0.2 in 2031, but in the scenario of increasing water supply resources, the water adequacy ratio for agriculture will reach 0.9 in 2031.