پیمایش ملی خشونت محیط کار در کارگران صنعتی جمهوری اسلامی ایران

زمینه و هدف:بنا به تعریف سازمان جهانی کار، خشونت در محیط کار به مجموعه ای از رفتارها و عملکردهای غیرقابل قبول یا تهدیداتی اطلاق می شود که به صورت واقعه ای منفرد یا مکرر به صورت عامدانه انجام و منجر آسیب جسمی، روان شناختی، جنسی یا اقتصادی برای کارکنان می شود. خشونت محیط کار یک مشکل جهانی است که ابعاد آن در حال گسترش بوده و شیوع آن در محیط های کاری مختلف تفاوت قابل توجهی نشان می دهد. مطالعات بین المللی نشان داده اند که خشونت محیط کار با خطر بالاتر پیامدهای منفی سلامت روان همچون رنج و عذاب روان شناختی، اضطراب، اختلالات خواب، خستگی مزمن، افسردگی، اختلال سازگاری و حتی خودکشی مرتبط با کار و عوارض جسمی همچون دردهای عضلانی، اسکلتی، بیماری های قلبی، عروقی و دیابت نوع 2 مرتبط است. در سند ملی ارتقای سلامت روان کشور اجرای برنامه پیشگیری از خشونت به عنوان یکی از مداخلات اساسی سطح اول پیشگیری توصیه شده است. این مساله همچنین در برنامه ملی سلامت کارگران در کشور مورد تاکید قرار گرفته است. این موضوع اهمیت ارزیابی شیوع خشونت در محیط های کارگری و عوامل موثر بر آن را به منظور تامین اطلاعات مورد نیاز برای طراحی برنامه های مداخلاتی و ارزشیابی آنها را نشان می دهد. با توجه به آنچه گفته شد، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع انواع مختلف خشونت در محیط های کارگری در کشور به تفکیک هر استان و شناسایی عوامل موثر بر آن در سال 1395 در ایران اجرا شد. روش بررسی:مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی (crosssectional) و توصیفی (descriptive) برای برآورد شیوع خشونت در میان کارکنان مراکز صنعتی کشور بود. جایگاه های اجرای مطالعه (380 =n) واحدهای صنعتی در سطح کشور بود که بر اساس نمونه گیری خوشه ای تصادفی از میان فهرست تمام محیط های کاری صنعتی کشور انتخاب شدند. حجم نمونه حداقل با آلفای 5 درصد و شیوع 10 درصد و دقت 4 درصد، در هر استان برابر 400 نفر تعیین شد. در سه استان تهران، خراسان رضوی و اصفهان به دلیل تعداد بیشتر کارگران حجم نمونه دو برابر استان های دیگر یعنی 800 نفر در نظر گرفته شد. بدین ترتیب حد اقل حجم نمونه مورد نیاز برای کل کشور 13600 نفر محاسبه شد. شرکت کنندگان نیز به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از میان افراد شاغل در هر محیط کاری انتخاب و ارزیابی های طرح توسط پرسش گران آموزش دیده برای آنها تکمیل گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات زمینه‌ای و یک پرسشنامه محقق ساخته درباره شیوع انواع خشونت استفاده شد. برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی استفاده شد و ضریب آلفای کرونباخ 0.88 محاسبه شد. داده ها پس از جمع آوری در نرم افزار stata نسخه 12 وارد و تجزیه تحلیل شد. برای بررسی عوامل موثر بر خشونت در محیط کار از آزمون های تی مستقل و کای اسکوایر استفاده شد.یافته ها:اکثریت شرکت کنندگان مطالعه (83%) مرد بودند. سن 26.5 درصد شرکت کنندگان زیر 30 سال بود. 81.8 درصد از متاهل بوده و تحصیلات 24.1 درصد زیر دیپلم بود. بر اساس نتایج این مطالعه شیوع خشونت فیزیکی، روانی، جنسی و قومی بر علیه فرد به ترتیب 3.9، 14.4، 1.4 و 5.3 و توسط فرد به ترتیب 18.7، 24.8، 3.4 و 10.0 درصد بود. خشونت فیزیکی بر علیه فرد با جنسیت مرد، نوبت کاری در گردش، وضعیت شغلی نیمه وقت و وضعیت استخدامی پیمانی رابطه معنی دار نشان داد، اما با وضعیت تاهل ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر برای اولین بار میزان های بالای انواع خشونت بر علیه افراد و توسط افراد را در جمعیت کارگران در سطح کشور نشان داده است. این نتایج ضرورت طراحی برنامه های مداخلاتی کاهش خشونت در محیط کار با تمرکز بر عوامل فردی و مرتبط با محیط کار در سطح کشور را مورد تاکید قرار می دهد.

The national workplace violence survey among industrial workers in Islamic Republic of Iran

Background and aims: According to the definition of the International Labor Organization, violence in the workplace refers to a set of unacceptable behaviors and actions or threats that occur intentionally, individually or repeatedly, resulting in physical, psychological, sexual or economic harm to employees. Workplace violence is a global problem that is expanding in size, and its prevalence is significantly different in different work environments.International studies have shown that workplace violence is related to the negative mental health consequences such as psychological suffering, anxiety, sleep disorders, chronic fatigue, depression, adjustment disorders, even workrelated suicide and even physical complications such as musculoskeletal disorders, cardiovascular disease and type 2 diabetes. The National Mental Health Promotion Document recommends the implementation of a violence prevention program as one of the basic interventions of the first level of prevention. This issue is also emphasized in the National Workers #39; Health Program in the country. This highlights the importance of assessing the prevalence of violence in the workplace and the factors that affect it in order to provide the information needed to design and evaluate intervention programs.According to what has been said, the present study was conducted in 2016 in Iran with the aim of determining the prevalence of different types of violence in labor environments in the country and identifying the factors affecting it. Methods: The present study was a crosssectional and descriptive study which its implementation sites were industrial units in the country. Based on random cluster sampling, 380 units were selected from the list of all industrial work environments in the country. The sample size was determined to be equal to 400 people in each province with at least 5% alpha, 10% prevalence and 4% accuracy. In three provinces of Tehran, Khorasan Razavi and Isfahan, due to the larger number of workers, the sample size was considered twice as much as other provinces, about 800 people in each of them. Thus, the minimum sample size required for the whole country was 13,600 people. Participants were also selected by random cluster sampling method and the evaluations were done by trained questioners. A twopart questionnaire including background information and a researchermade questionnaire on the prevalence of various types of violence were used to collect data. Internal consistency method was used to evaluate the reliability of the questionnaire and the calculated Cronbach #39;s alpha coefficient was 0.88. Data were collected and analyzed in STATA software version 12. Independent ttest and Chisquare tests were used to investigate the factors affecting violence in the workplace. Results: The majority of participants (83%) were male. 26.5% of them were under 30 years old. 81.8% were married and 24.1% had undergraduate education. Based on the results of this study, the prevalence of physical, psychological, sexual and ethnic violence against any individual were 3.9, 14.4, 1.4 and 3.5, and by the individual were 18.7, 24.8, 3.4, respectively. Physical violence against a person had a significant relationship with male gender, shift work, parttime employment status, and contract employment status, but it had no significant relationship with marital status. Conclusion: The results of the present study show for the first time the high rates of violence against individuals and by individuals in the working population in the country. These results emphasize the need to design intervention programs to reduce violence in the workplace with a focus on individual and workplacerelated factors at the national level.