بررسی ارتباط ذرات زیستی و غیر زیستی هوابرد در بخش های داخلی دو بیمارستان آموزشی شهر قزوین

زمینه و هدف: عفونت های مرتبط با مراقبت های درمانی، مهم ترین پیامد مواجهه با بیوآئروسل ها است که سلامت شاغلین و مراجعان بیمارستان ها را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بیوآئروسل های قارچی و ذرات معلّق هوابرد در دو بیمارستان آموزشی شهر قزوین در سال 1396 انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه توصیفیتحلیلی، در 12 بخش داخلی دو بیمارستان و هوای آزاد آن ها به مدت شش ماه انجام شد. نمونه برداری از بیوآئروسل ها با استفاده از دستگاه نمونه بردار quick take 30 در هواگذر l/min 3/28 و به مدت 105 دقیقه صورت گرفت. تعیین غلظت ذرات pm2.5 و pm10 توسط دستگاه micro dust pro در فلوی l/min 8/3 و برحسب micro;g/m3 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط spss نسخه 20، آزمون های ناپارامتریک و همبستگی اسپیرمن انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که حداکثر و حداقل تراکم کل میکروبی مربوط به بخش اورژانس 1 و اتاق های عمل بود. بخش جراحی زنان 1 نیز بیش ترین تراکم قارچی را داشت (cfu/m3 7/92). آسپرژیلوس نایجر و کلادوسپوریوم فراوان ترین گونه ها بودند. همبستگی معنادارای بین تراکم قارچی و غلظت ذرات pm10، دما و رطوبت نسبی هوا مشاهده شد (05/0>p). نتیجه گیری: در این مطالعه عمده منابع تولید آلودگی مربوط به بخش های داخلی بیمارستان ها بود. لذا کنترل رشد میکروارگانیسم های هوا از طریق بهبود سیستم تهویه، رعایت موازین بهداشتی و نظافتی و ارزیابی مستمر کیفیت هوای داخل پیشنهاد می گردد. به دلیل وجود رابطه بین تراکم ذرات pm10 و pm2.5 و غلظت بیوآئروسل ها، توصیه می گردد از تعیین غلظت این گروه ذرات به عنوان ابزاری جهت پیش بینی سریع و آسان آلودگی میکروبی هوا در مراکز بهداشتیدرمانی استفاده نمود.