ارزیابی ارگونومیک انتقال بیمارنما بین تخت و برانکارد به روش رایج و استفاده از وسیله کمکی مکانیکی حمل بیمار

زمینه و هدف: بخش درمان و مراقبت های بهداشتی از جمله مشاغلی است که دارای خطرات و مشکلات سلامتی مربوط به خود می باشد. بخش قابل توجهی از آسیب های اسکلتی عضلانی در پرسنل درمانی در اثر فعالیت های حمل و جابجایی بیمار رخ می دهند. هدف این مطالعه ارزیابی ارگونومیک انتقال بیمارنما بین تخت و برانکارد به روش رایج و استفاده از وسیله کمکی مکانیکی حمل بیمار می باشد.روش بررسی: در این مطالعه، پارامترهای راحتی، فشار فیزیکی درک شده و احساس ایمنی نوعی وسیله کمکی، از دید کاربران و بیمارنما مورد ارزیابی قرار گرفت. 37 نفر از پرسنل درمانی یکی از بیمارستان های شهر شیراز که با وظیفه حمل و جابجایی بیمار آشنایی داشتند، در این مطالعه شرکت کردند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل مقیاس لیکرت 5 نمره ای و مقیاس بورگ بود و همچنین جهت ارزیابی پوسچر کاربران از روش ارزیابی سریع کل بدن (reba) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون، دقیق فیشر و تی زوجی انجام گرفت.یافته ها: میانگین میزان راحتی کاربران در استفاده از وسیله کمکی برابر با (0.50) 4.48 و میانگین میزان راحتی و احساس ایمنی بیمارنما هنگام جابجا شدن با وسیله کمکی مکانیکی، به ترتیب (0.47) 4.21 و (0.49) 4.40، بدست آمد. میزان فشار فیزیکی درک شده توسط کاربران هنگام استفاده از وسیله کمکی به طور معنی داری کمتر از روش رایج بود (p<0.001). نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر نشان داد که حدود 90 درصد از افراد در حالت جابجایی دستی بیمارنما در سطح اولویت اقدام اصلاحی 4 (سطح خطر بسیار بالا) و بیش از 80 درصد افراد در حالت جابجایی مکانیکی بیمارنما در سطح اولویت اقدام اصلاحی 2 (سطح خطر متوسط) قرار گرفتند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، استفاده از وسیله کمکی مکانیکی موجب افزایش راحتی کاربر و بیمارنما شده، فشار جسمانی وارد به کاربران را کاهش داد و پوسچر آن ها را بهبود بخشید. کاهش آسیب های اسکلتی عضلانی ناشی از جابجا کردن دستی بیمار از طریق اجرای برنامه ارگونومیک حمل بیمار بصورت مکانیکی با استفاده از وسیله کمکی، در دراز مدت قابل دستیابی می باشد.