بررسی میزان بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی و بررسی ارتباط آن با استرس شغلی رانندگان کامیون در ایران

زمینه و هدف: در جامعه امروزی حمل و نقل و رانندگی نقشی مهم برای کار و زندگی اجتماعی برعهده دارد. به دلیل نیاز به تمرکز و دقت بالا و همچنین سلامت کامل جسم و روان در این شغل، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استرس شغلی و اختلالات اسکلتی-عضلانی رانندگان کامیون در سال 1393 اجرا گردید. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی-تحلیلی طراحی شده و در آن 173 راننده حرفه ای با روش نمونه گیری در دسترس در تحقیق مشارکت داده شدند. داده ها بوسیله پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، نقشه بدن و ارزیابی استرس شغلی رانندگان(dsi)بدست آمد. تحلیل های آماری به کمک نرم افزار spss v20 انجام شدند. یافته ها: سن افراد52/ 9±61/ 43 سال بود. سابقه کار ایشان بین یک تا 48 با میانگین 92/ 18(62/ 9 ±)سال می باشد. 146 نفر(5/ 88%) از مجموع افراد در طول یک سال گذشته در حداقل یکی از اندام های خود درد اسکلتیعضلانی ناشی از کار داشته اند. امتیاز استرس افراد مورد بررسی بطور میانگین 87/ 247 با انحراف استاندارد 57/ 18 بدست آمد. در بررسی اختلاف نمره استرس شغلی میان افراد دارای درد و بدون مشکل در هر یک از نواحی سیستم اسکلتیعضلانی مورد بررسی مشخص گردید که اختلاف در ران ها، دست و ساعد راست معنی دارترین ها هستند(p<0.05). همچنین، این اختلاف در خصوص ناحیه پایینی کمر نیز معنی دارست (p<0.1). نتیجه گیری: منطبق بر تحلیل های این تحقیق، رانندگی حرفه ای با کامیون در ایران از نظر استرس و بر مبنای ابزارdsi در درجه متوسط ارزیابی گردید، استرس نیز با بروز دردهای اسکلتی عضلانی همبستگی دارد. تدوین و به کارگیری برنامه کشوری مدیریت استرس شغلی رانندگان به صورت چند جنبه ای می تواند باعث ایمنی جاده ها، کاهش تصادفات مرگبار جاده ای، و افرایش سطح سلامتی رانندگان گردد.