نقش مقبولیت مردمی در آموزه افضلیت امام

مسئلۀ لزوم افضلیت امام از قدیمی ترین مسائل کلامی در باب امامت است که همواره مورد بحث و نظر بوده است. معمولاً دیدگاه های اهل سنت و شیعه در خصوص این مسئله، دو دیدگاه متفاوت و دور از هم تلقی می شود. به دین سان که شیعه از طرفداران بی چون و چرای نظریۀ لزوم افضلیت امام معرفی شده و اهل سنت نیز کسانی قلمداد می شوند که مقبولیت مردمی را مانعی برای پذیرش نظریۀ لزوم افضلیت امام دانسته اند. نویسنده در این نوشتار با نگاهی به مهم ترین دیدگاه های فرقه های اسلامی، می کوشد تا ضمن معرفی نظریۀ صحیح مکتب تشیع، افزون بر مستدل ساختن آن، به نقش مقبولیت مردمی در مسئلۀ لزوم افضلیت امام بپردازد. بر اساس مهم ترین یافته های این تحقیق، اگر عدم مقبولیت مردمی را دارای مراتببدانیم و مرتبۀ بالای آن را مبغوض بودن فرد افضل به شمار آوریم، این مرتبه از عدم مقبولیت در صرفنظر کردن از امامت گزینۀ افضل بی تاثیر نخواهد بود و شواهدی از این نظریه در کلام متکلمان امامیه نیز به چشم می آید.