مبانی انسان‌شناختی قرب به خدا در اسلام و مسیحیت
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
علی‌خانی اسماعیل
|
|
منبع
|
آينه معرفت - 1395 - دوره : 16 - شماره : 48 - صفحه:123 -144
|
|
چکیده
|
سعادت و کمال در ادیان ابراهیمی، تقرب به خدای متعال است. این تقرب را می توان از ابعاد گوناگون, نظیر جایگاه آن در دین, تاثیر آن در زندگی دنیوی و اخروی, راه های تقرب به خدا و ... مورد بررسی قرار داد. اما یکی از موضوعات مهم، مبانی و زیرساخت‌های این قرب است. در اسلام و مسیحیت، قرب به خدا مبتنی بر یکسری مبانی الهیاتی و انسان‌شناختی است. این دو دین در برخی از مبانی انسان‌شناختی قرب به خدا، نظیر انسان طرف عهد با خدا، انسان در مسیر شدن، انسان طالب کمال مطلق بودن و خلیفه خدا و مسیح بودن انسان مشترک هستند. هرچند، با توجه به تفاوت بنیادین الهیات و انسان‌شناسی اسلام و مسیحیتِ مبتنی بر نوشته‌های پولس، برخی از مبانی تقرب به خداوند نیز در این دو سنت متفاوت و مختص به یک دین است. در اسلام این مبانی اختصاصی عبارتند از: حامل امانت الهی بودن انسان، پاک سرشتی انسان و توانایی او برای نیل به کمال. و در مسیحیت عبارتند از: آلوده سرشتی انسان و ناتوانی او برای نجات و قرب, جز با فیض خدا و فدیه مسیح.
|
|
کلیدواژه
|
قرب به خدا، کمال، انسان، مبانی انسان شناختی، اسلام، مسیحیت
|
|
آدرس
|
موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
ismailalikhani@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|