هویت سلوکی فلسفه‌: مقایسه افلاطون و سهروردی

تاثیر انگارۀ هر فیلسوف از فلسفه در نظام فلسفی او، ضرورت مقایسۀ انگاره ها را در فلسفۀ تطبیقی نشان میدهد. از آنجا که یکی از مواضع شناخت انگارۀ فیلسوف، تعریف وی از فلسفه است، رهیافت کشف انگارۀ این دو فیلسوف، تحلیل مقایسه ای تعریف آنان از فلسفه است. هر دو فیلسوف، نگاه فرایندی به فلسفه دارند و آن را گذار از عالم کثرت به عالم وحدت میدانند. برای هر دو، ثمرۀ این گذار مشاهدۀ حقایق، در پرتو اشراق است. از نظر افلاطون، حیرت، درگیری وجودی با پرسش فلسفی و اشتیاق به حکمت، مراحل ابتدایی فرایند فلسفهاند که به تحلیل درون فیلسوف اختصاص دارند. تمرین مرگ، راهکار افلاطون برای گذار از محسوسات است، ولی سهروردی بدون پرداختن به تحلیل درون فیلسوف، این فرایند را با انسلاخ از دنیا می آغازد. غایت فلسفه، برای افلاطون تشبه به اله و همنشینی با او و جاودانگی است و در نگاه سهروردی، حکمت نهایت ندارد.