ملکوت از منظر قرآن وآثار اعتقاد به آن

چکیدهاز جمله معارفی که قرآن ما را با آن آشنا می‌‌سازد، وجود ساحت‌های معنوی برای عالم است، که از آن به عالم ملکوت یاد شده است. براساس‌ این نظریه عارفان و فیلسوفان صدرایی و اشراقی برای هر موجودی ملکوتی قایل شده‌اند. از منظر اهل لغت، حکمای صدرایی و اشراقی، عرفا،کتاب مقدس و تفاسیر و روایات، ملکوت به معنای باطن و حقیقت عالم است طوری که احاطه خداوند بر‌این باطن حاکی از انتساب اشیا به وی و ربوبیت و قدرتش بر موجودات است که این امر حاکی از امکان شناخت این عالم بوده و به نظرکامل‌ترین راه برای شناخت عالم ملکوت راه تفکر و عمل توامان است. از دیدگاه هستی‌شناسانه « ملکوت » عالم وسیعی است که مشتمل بر ارواح موجوداتی بوده که در عالم امکان مستقرند و هر یک از آنها دارای درجات مختلفی هستند. از اهداف و دغدغه‌های اصلی پژوهش حاضر می‌‌توان به امکان شناخت و قابلیت اثبات‌این آموزه قرآنی و لزوم‌ایمان به آن وآثار دانستنش نظیر آثار معرفتی و لوازم اعتقادی پذیرش آن در انسان‌شناسی،کمال وگرایش‌های اخلاقی اشاره نمود. از دستاورد‌ها و لوازم هستی‌شناسی ملکوت می‌توان به این موارد اشاره کرد: 1.فرمانبرداری موجودات ملکوتی از اوامر و نواهی الهی؛ 2. عاری شدن نفس از علایق مادی بر اثر ارتباط با ملکوت؛ 3. تفاضل انسان بر فرشتگان در سلوک ملکوتی؛ 4. تجسم اعمال؛ 5. تسبیح عمومی‌‌موجودات در عالم. همچنین از آثار ‌ایمان به ملکوت در نگرش‌های تربیتی اخلاقی می‌‌توان به : 1.نقش‌ایمان به ملکوت در تعالی انسان؛ 2. ملکوت و پاداش اعمال؛3. مقام یقین؛ 4. تسلیم و عبودیت در قبال حق تعالی اشاره نمود.