|
|
|
|
چیستی معنا در منظر ابن‌عربی و علامه طباطبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
حاجی ربیع مسعود
|
|
منبع
|
آينه معرفت - 1392 - دوره : 11 - شماره : 37 - صفحه:65 -96
|
|
چکیده
|
چکیدهابن‌عربی(638-560 ق) که به وجودشناسی معنا اهتمام دارد، معنا را حقیقتی خارجی و کلی می‌داند که در مراتب معنایی یک واژه مشترک است. هر واژه مراتبی از معنا دارد که به صورت حقیقی بر همه آنها صدق می‌کند. در این نوشتار نظر عارف در مباحثی همچون فرایند شکل‌گیری معنا، تعیین واضع اصلی لفظ و معنا، ذاتی بودن دلالت لفظ بر معنا، نسبت معنا و علم خدا، عینی بودن لفظ و معنا بررسی می‌شود. علامه طباطبایی (1360-1281) در پیروی از ابن‌عربی به نظریه روح معنا نظر می‌دهد و افزون بر آن نظریه فایده‌انگاری معنا را مطرح می‌کند. در این مقاله نظر علامه در مباحثی همچون فرایند شکل‌گیری معنا، زبان قرآن و نسبت آن با زبان بشری، تاثیر غایات در حقیقی بودن معنا در مصادیق فرامادی و برخی مسایل دیگر مطرح می‌شود. در مباحث مطرح شده، کوشیده‌ایم آرا ابن‌عربی و علامه در باب معنا را مقایسه کنیم. هدف اصلی این پژوهش بررسی آرا ابن‌عربی و علامه طباطبایی و مقایسه آنهاست و هدف فرعی آن، طرح مسایل و نکات جدید در این باب و نظرورزی فلسفی و تحلیلی در آنهاست. روش ما در این مقاله، روش عقلی است.
|
|
کلیدواژه
|
معنا ,روح معنا ,فایده‌انگاری معنا ,غایت ,کلی ,ثبوت معنایی ,meaning ,spiritual meaning ,utilitarian meaning ,End ,totality ,stability of meaning
|
|
آدرس
|
دانشگاه شهید بهشتی, عضو هیت علمی دانشگاه شهید بهشتی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
m_hajrabi@sbu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|