بررسی نسبت فلسفه همچون «ذات اندیشه» با «کنش‌های زیستی» از منظر ملاصدرا

این مقاله پیرامون کیفیتِ اتصالِ فلسفه با اراده عمل‌گرایانه برای اتخاذ تصمیمات عینی در زندگی است و پرسش اینکه فلسفه که همچون ذات اندیشه انتزاعی ملاحظه می‌شود چگونه با عملکرد ما در فرایند زیستن پیوند خورده و ذیل آن، چه چشم‌انداز و عملکردهایی را در پروژه «فلسفی زیستن» اولویت می‌بخشد؟ فرضیه مقاله بر امکان این نسبت استوار است؛ از آن‌رو که از نگاه ملاصدرا، التزام به عمل در اعتلای فلسفه‌ورزی ضروری است؛ این ضرورت در انجام هر اقدامی در پرتو عنایت به حق‌تعالی و برای تشبه به الوهیت صورت می‌گیرد. کنش‌ها مبتنی‌بر بینش‌های فلسفی توسعه می‌یابند و به رهیافتی واحد ختم می‌شوند. بدین‌سان، تمایز آدمی از دیگر موجود در نسبتی است که با وجود برقرار کرده و این نسبت نیز در چگونگی رهیافتی که برای زیستن خویش برمی‌گزیند، قوام می‌یابد. برآیند ادغام «اندیشه» و «کنش» نیز به شکوفایی اندیشه در متن التزام به‌کنش‌ها آشکار می‌شود.

mulla sadra on the relationship between philosophy as the essence of thought and practical actions

this article delves into how philosophy can be linked to a pragmatic will to make objective decisions in life. the question is, how does philosophy, which is inherently considered abstract thought, relate to our functioning in the process of living, and consequently, what perspectives and functions should be prioritized in the project of &philosophical living&? the article’s hypothesis rests on the possibility of such a connection. since, from mulla sadra’s perspective, a commitment to action is essential for the advancement of philosophical inquiry, every action must be taken in light of attention to god and for the purpose of resembling him. actions develop based on philosophical insights and converge on a unified approach. thus, human distinctiveness lies in the relationship that one establishes with existence, and this relationship is also shaped by the approach one chooses for one’s life. the outcome of the integration of ‘thought’ and ‘action’ is also manifested in the flourishing of thought within the context of a commitment to actions.