علم و دین: توازی یا تعارض؟

رابطه میان علم و دین، بر مبنای تعارض است یا توازی؟ این سوالی است که از دیرهنگام کماکان مطرح است، اما یافته‏های چشمگیر و روزافزون دانشمندان در عصر جدید، با معتقدات علمی کلیسا آشکارا درتعارض قرار گرفت و در این راستا، طرفداران ماتریالیسم علمی، به ویژه با تمسک به نظریات نیوتن و تبیین مکانیکی جهان، در کنار پوزیتیوست‏های منطقی، کل دین را داستانهایی پوچ و بی‏فایده دانسته، یگانه بها را به علم دادند. سپس برخی متالهه و نیز دانشمندان متدین، برای رفع این تعارض، راه‏حل‏هایی ارایه دادند؛ بدین صورت که ، بنا بر تعارض میان علم و دین، اعتقاد به جدایی قلمرو و نیز تفاوت زبانی آن دو را بلا مانع دانسته، برای هر کدام وظایف جداگانه‏ای برشمردند، و حتی عده‏ای، تعارض میان علم و دین در مباحث مشترک )مثلاً در مبحث آفرینش( را با استدلال به سمبلیک بودن و قابل تفسیر بودن زبان دین، برعکس زبان علم، امری ظاهری دانستند. مقاله حاضر این مساله را، ضمن انتقاد، به تفصیل طرح و بررسی می‏کند