تحلیلی بر رابطه هرمنوتیک روشی و فلسفی با تاویل و تفسیر قرآن کریم

واژه هرمنوتیک را در لغت به معنای علم تفسیر و تاویل مطرح کرده-اند. این واژه به دو بخش هرمنوتیک فلسفی و هرمنوتیک روشی تقسیم شده، همچنین اصطلاح هرمنوتیک در یک تقسیم دیگر با دو گرایش مفسر محور و مولف محور مطرح شده است. شایان ذکر است که در این حوزه چند مسیله قابل توجه وجود دارد: آیا می‌توان بین قرآن و هرمنوتیک رابطه‌ای برقرار کرد؟ آیا این رابطه معرفت روش جدیدی به ما می‌دهد؟ آیا می‌توان به تفسیر صحیح قرآن بدون دخالت پیش فرض‌ها نایل شد؟ مقــاله حاضـر، درصـدد اسـت ضمـن بیـان امـکان رابـطه قـرآن و هرمنـوتیـک، درست‌ترین شیوه هرمنوتیکی را در ارتباط با تفسیر و تاویل قرآنی دریابد. روشن است که به کارگیری هرمنوتیک فلسفی، چون منجر به دیدگاه قرایت‌های مختلف و اعتقاد به تاثیر پیش فرض‌ها به نحو افراطی و در نهایت نسبی‌گرایی می‌شود، در تفسیر قرآن جایز نیست؛ اما هرمنوتیک روشی و شیوه مولف محوری و متن محوری درست‌ترین راه در تفسیر قرآن کریم است و ما را به فهم صحیح رهنمون می‌سازد. البته این امر التزام به یک سری قواعد تفسیری و تاویلی در این راه را می‌طلبد.