تحلیل و نقد فلسفیکلامی‌‌گناه نخستین در‌ اندیشه آگوستین، آنسلم و ادو

آموزه گناه یکی از اصلی­ترین ارکان قرائت پولسی مسیحیت است که ضمن توجیه آموزه نجات، الوهیت مسیح را تایید و تصدیق می‌‌کند. در واقع گناه، نجات یا فیض و الوهیت مسیح ارتباط ضروری و وثیقی با هم دارند که رد یا انکار یکی از آنها نظام استعلایی پولس را با چالش جدی مواجه می‌‌کند. بر همین اساس متکلمان و فلاسفه مسیحی از جمله: آگو ستین، آنسلم و ادو به منظور درک و فهم بهتر از آموزه گناه و دفاع  در برابر نظرات منتقدان، ضمن حفظ چارچوب آنچه پولس در کتاب عهد جدید، در نامه‌هایش بیان کرده به شرح، تفسیر و توجیه فلسفی آن پرداختند. آگوستین از طریق توارث، آنسلم با تکیه بر طبیعت بشر و ادو به واسطه نسبت مصادیق با انواعشان می‌‌کوشند تا تبیین بهتری از مسئله گناه عرضه کنند اما به نظر می‌‌رسد که هیچ یک از آنها قادر به ارائه توجیهی متقن در این خصوص نمی‌‌شوند. این مقاله بر آن است تا ضمن تحلیل و بررسی  به نقد آرای ایشان بپردازد.