مقابله ماباتمدن غرب

وقتى از مقابله ما با تمدن غرب سخن مى‏رود، اولین سؤالى که به ذهن متبادر مى‏گردد، چرایى این وضعیت است. چرا از اتحاد سخن نمى‏رود؟ قطعاً باید تضادى درکار باشد ویا لااقل احساس آن موجود باشد که وضعیت چنین است لذا باید جست که اصلاً آیا چنین تضادى یا احساسى واقعاً وجود دارد یا نه، یا اصلاً معقول هست یا نیست. این مقاله درجستجوى پاسخى، ابتدا علل ممکنه موجد یا توجیه گر مقابله ما با غرب را دنبال مى‏کند واز دو عامل » خارجى یا بیگانه بودن« و بر » باطل بودن « غرب، عامل نخست راپى مى‏گیرد وبا نظر به تعریف »ما« و» ذات ما« و رسیدن به این نتیجه که »ذات ما« همان تاریخ ملى ماست، »خارجى بودن« رابرمبناى تداول یا عدم تداول یک چیز دربستر این تاریخ ملى معنى مى‏کند. سپس با تکیه برمعناى فرهنگ و لحاظ کردن این دو دریک معنا، واثبات اینکه نیازهاى طبیعى برنیازهاى مادى ارجحیت دارد، و با تکیه بر اینکه تمدن زاییده تلاش انسان درجهت بهبود معیشت مى‏باشد، واجزاى تمدن همسان ترقى یا تنزل مى‏کنند ولذا رشد مادى آن بررشد اخلاقى دلیل تواند بود، ونیز اینکه تمدن به لحاظ ابداع از آن ملتى خاص است اما به لحاظ قابلیت گسترش وتداول به هیچ ملتى متعلق یا منحصر نیست، لذا کسى حق ندارد آن را از دیگران دریغ کند ویا به بهانه خارجى بودن از استعمال آن منع کند. وبالاخره اینکه تجدد همان شیوه‏هاى نوینى است که درمسیر تاریخ زندگى ملل رخ مى‏دهد وسنت شیوه‏هاى تداول یافته وپیشینى هستند که روزى خود درعصرى نماد تجدد بودند ولذا با نظر به شرایط فعلى مقابله ما باغرب مقابله سنت است با تجدد وملاک پذیرش این شیوه‏هاى نوین جز برمدار صلاح یا فساد انگیزى آنان نتواند بود ومعیار تشخیص این صلاح وفساد درک علمى از شرایط امروزین زندگى است