معرفت شناسى تجربه دینى

گرچه «تجربه‏دینى» امرى فراگیر و همه‏جایى است، اما اندیشه تجربه دینى پدیده‏اى نو و جدید مى‏باشد که پیشینه آن به اروپاى مدرن مى‏رسد و امروزه به عنوان یکى از مباحث مهم فلسفه دین مورد بحث و بررسى قرار مى‏گیرد. تجربه‏دینى، ابعاد متنوعى دارد: پدیدارشناختى، روان‏شناختى و معرفت‏شناختى. نوشتار حاضر به بحث پیرامون بُعد معرفت‏شناختى تجربه دینى مى‏پردازد. معرفت‏شناسى تجربه دینى درصدد پاسخ به این سؤال است که آیا تجربه دینى مى‏تواند باور دینى را موجه سازد یا نه؟ در پاسخ به این سؤال، راههاى مختلفى وجود دارد که تحلیل براساس ماهیت و سرشت تجربه دینى یکى از این راهها به شمارمى‏رود. بنابراین حل این مسأله تاحدودى به توصیف ما از تجربه دینى بستگى خواهد داشت. نظریه‏هاى مطرح‏شده در ذیلِ این سوال را مى‏توان در سه دسته عمده جاى داد: 1. احساسى‏بودن تجربه‏دینى؛ 2. ادراک حسى‏بودن تجربه‏دینى و 3. فوق‏طبیعى‏بودن تجربه‏دینى. برهمین‏اساس مقاله حاضر، پس از طرح مباحث مقدماتى پیرامون تجربه دینى و معنا و ویژگیهاى آن، به بررسى حجّیت معرفت‏شناختى تجربه دینى براساس ماهیت و سرشت این تجربه مى‏پردازد.