نقد رویکرد معرفتی چرچلندها در بحث از ماتریالیسم حذف‌گرا

ماتریالیسم‌‌ حذف گرا تبیین رفتار بر اساس حالت‌‌ های ذهنی را نمی‌پذیرد و تاکید دارد که رفتار انسانی را صرفاً باید بر اساس رویدادهای عصبی تبیین کرد. طرفداران این دیدگاه برای کنار گذاشتن باور به حالت‌های ذهنی، آن را دیدگاهی عرفی می‌نامند که در برابر علم عصب شناسی قرار دارد. مقاله‌‌ پیش رو با تحلیل مبانی معرفتی ماتریالیسم‌ حذف گرا نشان می دهد که این دیدگاه نوعی انحصارگرایی وجودشناختی است که در تبیین سرشت ذهن، ناتوان است. همچنین استدلال خواهد شد که با انکار وجود حالت‌های ذهنی نه تنها جایی برای روان‌شناسی به عنوان یک حوزه‌‌ معرفت بخش علمی و کاربردی باقی نمی‌ماند، بلکه جایی برای مفاهیم محوری علوم اجتماعی نیز نمی‌ماند. روان‌شناسی علمی با فرض وجودِ اشخاص در زیست جهانی اجتماعی پیش می رود و این فرض که اساس تشکیل روان‌شناسی علمی است نمی تواند فیزیکالیستی تعبیر شود. ادعای ایجابی مقاله این است که صرفاً با تعامل دو علم روان‌شناسی و عصب‌شناسی است که امکان فهم دقیق هویت انسان فراهم می‌شود. باور به حالت‌های ذهنی غیرمادی هیچ منافاتی با علم عصب‌شناسی یا سایر علوم تجربی ندارد و تعریف انسان بر اساس نفس مجرد، مبنای وجودشناختی بی‌بدیل و منسجمی برای دفاع از روان‌شناسی علمی است.