تحلیل و نقد برداشت کانت از خدا

بحث خدا و ارتباط او با جهان و انسان به همراه وجودشناسی، یکی از دغدغه های اصلی فلسفه و الهیات است. به تعبیر دیگر همواره پرسش از خدا و ارتباط او با جهان، ذهن و اندیشه بشر را به خود مشغول داشته است. هرکس به باور خود برای این پرسش، پاسخی بیان می دارد. با شروع عصر روشنگری، این پاسخ ها در فلسفه کانت دگرگون می شود؛ کانت مدعی شد که دیگر خاستگاه تصور و شناخت خدا عقل نظری نیست. وی مسائل اساسی مابعدالطبیعه، یعنی نفس، خدا و جهان را از دید عقل نظری توجیه ناشدنی می داند، البته کانت این گونه مسائل را مردود نشمرد؛ وی بانقد عقل عملی، اثبات کرد که، حیات اخلاقی، وجود خدا را به عنوان اصل موضوع می پذیرد. زیرا فعل اخلاقی سرچشمه سعادت است؛ انسان بدون اخلاق قادر به زندگی نیست و اخلاق بی خدا هم به سوداگری منتهی می گردد. بنابراین اخلاق الزاماً انسان را به طرف خدا و دین هدایت می کند