comparative effects of platelet-rich plasma and erythropoietin on oxidant/antioxidant balance in diabetic rats

Diabetes is a persistent metabolic disease represented by hyperglycemia that leads to oxidative stress caused by oxidant/antioxidant imbalance. platelet-rich plasma (prp) has been utilized clinically to stimulate tissue repair and cell proliferation in various medical fields. erythropoietin (epo) has shown protective effects in various tissues, mitigating ischemia-reperfusion injury and promoting tissue regeneration. this study aimed to assess the effects of prp and epo on the oxidant/antioxidant balance in diabetic rats. a total of 30 male rats were assigned into five groups: 1. control; 2. diabetic control, diabetes induced using streptozotocin (stz); 3. diabetic + prp: prp was administered subcutaneously at 0.5 ml/kg two times a week for four weeks in diabetic rats; 4. diabetic + epo: epo was administered at 300 units/kg three times a week for four weeks in diabetic rats; and 5. diabetic + prp + epo: a combination of both prp and epo was administered for four weeks. diabetic rats showed significant reductions in superoxide dismutase (sod), glutathione peroxidase (gpx), and glutathion (gsh) levels and a rise in malondialdehyde (mda) concentration in contrast to controls (p<0.05). prp and epo treatments significantly increased sod, gpx, and gsh quantities (p<0.05) and lowered mda concentrations compared to untreated diabetic rats. the combination therapy group exhibited the highest improvements in antioxidant activities. this study demonstrates that both prp and epo exhibit significant antioxidant effects in diabetic rats, with the combined treatment showing the most pronounced improvements in oxidative stress markers. these results provide a foundation for potential clinical applications of prp and epo in enhancing antioxidant defenses and reducing oxidative damage in diabetic patients.

اثرات مقایسه ای پلاسمای غنی از پلاکت و اریتروپویتین بر تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان در موش های صحرایی دیابتی

دیابت یک بیماری متابولیک پایدار است که با هیپرگلیسمی مشخص می شود که منجر به استرس اکسیداتیو ناشی از عدم تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان می شود. پلاسمای غنی از پلاکت (prp) به صورت بالینی برای تحریک ترمیم بافت و تکثیر سلولی در زمینه های مختلف پزشکی استفاده شده است. اریتروپویتین (epo) اثرات محافظتی در بافت‌های مختلف نشان داده است، آسیب‌های ایسکمی خونرسانی مجدد را کاهش می‌دهد و باعث بازسازی بافت می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پلاسمای غنی از پلاکت prp وepo بر تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان در موش‌های صحرایی دیابتی انجام شد. تعداد 30 سر موش صحرایی نر در پنج گروه قرار گرفتند. 1. کنترل، 2. کنترل دیابت: ناشی از استرپتوزوتوسین (stz)، 3. دیابتی + prp: prp به صورت زیر جلدی با غلظت 5/0 میلی لیتر بر کیلوگرم دو بار در هفته به مدت چهار هفته در موش های صحرایی دیابتی تجویز شد. 4. دیابتی + epo: epo با دوز 300 واحد بر کیلوگرم سه بار در هفته به مدت چهار هفته در موش‌های دیابتی تجویز شد. و 5. دیابتی + prp + epo: ترکیبی از هر دو prp و epo به مدت چهار هفته تجویز شد. موش‌های دیابتی کاهش معنی‌داری در سطوح سوپراکسید دیسموتاز (sod)، گلوتاتیون پراکسیداز (gpx) و گلوتاتیون (gsh) و افزایش غلظت مالون دی‌آلدئید (mda) در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (p<0.05). تیمارهای prp و epo به طور معنی داری مقادیر sod، gpx و gsh را افزایش دادند (p<0.05) و غلظت mda را در مقایسه با موش‌های دیابتی درمان نشده کاهش دادند. گروه درمان ترکیبی بالاترین افزایش را در فعالیت های آنتی اکسیدانی نشان داد. این مطالعه نشان می دهد که هر دو prp و epo اثرات آنتی اکسیدانی قابل توجهی را در موش های دیابتی نشان می دهند، در حالی که درمان ترکیبی برجسته ترین بهبود را در نشانگرهای استرس اکسیداتیو نشان می دهد. این نتایج پایه ای برای کاربردهای بالقوه بالینی prp و epo در تقویت دفاع آنتی اکسیدانی و کاهش آسیب اکسیداتیو در بیماران دیابتی فراهم می کند.