absorbents therapy, as a conservative option, can improve kidney function in chronic kidney disease

Chronic kidney disease (ckd), also called chronic kidney failure, is increasingly recognized as a global public health problem in the entire world. it is characterized by slow, progressive, and irreversible loss in kidney physiology. today, the prevalence of ckd is increasing dramatically. ckd can affect almost every organ system, including the cardiovascular system. many treatments have been attempted for ckd, such as renal transplantation, hemodialysis (hd), and peritoneal dialysis (pd). at the end stage of ckd, hd is the most widely used therapy throughout the world. however, these options can decrease volume expansion and uremic solute retention and also increase patient survival. furthermore, there are certain complications associated with the use of these methods. previous studies have reported that the main side effects are headaches, muscle cramps, abdominal pain, hypotension, hypertension, vomiting, and constipation. therefore, the investigation for better and more convenient dialysis techniques should continue, as well as the search for a better material to enhance the clearance of nitrogenous waste products from the body. the intestine has a significant effect on the clearance of nitrogenous waste products from the body, making it a potentially appropriate site for ckd management. the potential mechanism of the intestinal dialysis technique is that it can absorb excess fluids, uremic toxins, and electrolytes within the gastrointestinal (gi) tract and exert them in the feces before they can be absorbed into the blood. in the present review, we will focus on different absorbents as a conservative treatment to remove uremic waste metabolites from the gi tract for the improvement of kidney function in ckd.

درمان با جاذب ها، به عنوان یک گزینه درمانی مکمل، جهت بهبود عملکرد کلیه در بیماری مزمن کلیوی

بیماری مزمن کلیه که نارسایی مزمن کلیه نیز نامیده می شود، به طور فزاینده ای به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی جهانی در سراسر جهان شناخته می شود. این بیماری با از دست دادن آهسته، پیشرونده و غیر قابل برگشت در فیزیولوژی کلیه مشخص می شود. امروزه، شیوع بیماری مزمن کلیه به طور چشمگیری افزایش یافته است. بیماری مزمن کلیه می تواند تقریباً هر سیستم اندامی از جمله سیستم قلبی عروقی را تحت تاثیر قرار دهد. بسیاری از درمان‌های انتخابی برای بیماری مزمن کلیه مانند پیوند کلیه، همودیالیز و دیالیز صفاقی انجام شده‌اند. در مرحله پایانی بیماری مزمن کلیه ، همودیالیز پرکاربردترین درمان در سراسر جهان است. اگرچه، این گزینه ها می توانند افزایش حجم و احتباس املاح اورمیک را کاهش دهند و بقای بیمار را نیز افزایش دهند. با این حال، استفاده از این روش ها دارای معایب خاصی است. در مطالعات قبلی گزارش شده است که مهمترین عوارض جانبی همودیالیز شامل سردرد، گرفتگی عضلات، درد شکم، افت فشار خون، فشار خون بالا، استفراغ و یبوست می باشد. بنابراین، جستجو برای روش دیالیز بهتر و راحت‌تر و همچنین جستجو برای ماده بهتری برای افزایش دفع مواد زائد نیتروژنی از بدن ادامه دارد. روده تاثیر قابل توجهی در پاکسازی مواد زائد نیتروژنی از بدن دارد. بنابراین، می تواند یک هدف مناسب برای مدیریت بیماری مزمن کلیه باشد. مکانیسم بالقوه تکنیک های دیالیز روده ای این است که می تواند مایعات اضافی، سموم اورمیک و الکترولیت ها را در دستگاه گوارش جذب کند و قبل از جذب در خون، آنها را از طریق مدفوع دفع کند. در بررسی حاضر، ما بر روی جاذب های مختلف به عنوان یک درمان تکمیلی برای حذف متابولیت های زائد اورمیک از دستگاه گوارش برای بهبود عملکرد کلیه در بیماری مزمن کلیوی تمرکز خواهیم کرد.