serum malondialdehyde levels decreased along with the alleviating effects of marrubium parviflorum on morphine withdrawal syndrome in rats

As a major concern for the clinicians, better treatment of the patients hospitalized to stop opioid abuse has always been a target for the researchers working in this field. on the other hand, the therapeutic potential of medicinal plants has become of great interest to both researchers and consumers in recent years. among the plants, we can mention those belonging to the genus marrubium, which have been reported to exert many therapeutic effects. the aim of this research was to investigate the effect of marrubium parviflorum on morphine withdrawal syndrome and its possible relationship with malondialdehyde (mda), the indicator of lipid peroxidation that is elevated during the syndrome. to perform this study, 48 rats were divided into 6 groups as follows: 1) saline-saline 2) saline-morphine; 3, 4, 5) different doses of the extract-morphine (10, 20 and 40 mg.kg-1); 6) and the most effective dose of the extract-saline. to evaluate the withdrawal syndrome, the increasing doses of morphine were injected subcutaneously for 9 days followed by a single dose of naloxone (4 mg.kg-1, i.p.). withdrawal symptoms were then assessedand the total withdrawal score (tws) was calculated. on the other hand, to confirm the efficacy biochemically and to investigate the possible relationship between the observed effects and lipid peroxidation, blood samples were taken for malondialdehyde (mda) measurement. according to the data, administration of the extract (in two higher doses) significantly alleviated the syndrome-related behavioral signs as well as mda levels significantly. overally, based on the results, aerial parts of marrubium parviflorum seem to be beneficial for better coping with morphine withdrawal syndrome through complex pathways such as suppressing lipid peroxidation, further preclinical and clinical studies are required.

سطوح مالون دی آلدهید سرم به موازات اثرات تسکین دهنده ماروبیوم پارویفلوروم بر سندرم قطع مصرف مورفین در موش های صحرایی کاهش یافت

به عنوان یک دغدغه بزرگ برای اعضای کادر درمان، مداوای بهتر بیماران بستری شده جهت ترک سوءمصرف مخدرها همیشه یک هدف برای پژوهشگران فعال در این زمینه بوده است. از سوی دیگر، در سال های اخیر، ظرفیت های درمانی گیاهان دارویی شدیدا مورد توجه مصرف کنندگان آن ها و همچنین پژوهشگران قرار گرفته است. در بین این گیاهان می توان به گونه های جنس ماروبیوم اشاره کرد که پیامدهای درمانی بسیاری در رابطه با آنها گزارش شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر ماروبیوم پارویفلوروم بر سندرم قطع مصرف مورفین و ارتباط احتمالی با مالون دی آلدهید (شاخص پراکسیداسیون لیپید که در جریان سندرم قطع مصرف افزایش می یابد) بوده است. برای انجام این مطالعه 48 موش صحرایی به 6 گروه به شرح زیر تقسیم شدند: 1) سالین-سالین 2) سالین-مورفین 3، 4، 5) دوزهای مختلف عصاره (10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم) - مورفین 6) موثرترین دوز عصاره – سالین. به منظور بررسی سندرم ترک، دوزهای فزاینده مرفین به مدت 9 روز به صورت زیر جلدی و به دنبال آن یک دوز نالوکسان (4 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی) تزریق شد. در مرحله بعد شدت سندرم ترک مورد ارزیابی وامتیازدهی قرار گرفت. از سوی دیگر جهت تایید بیوشیمیایی اثرات و همچنین بررسی ارتباط احتمالی اثرات مشاهده شده با پراکسیداسیون لیپیدها، نمونه های خون برای اندازه گیری مالون دی آلدئید جمع آوری شد. بر اساس یافته های به دست آمده، تجویز عصاره (در دو دوز بالاتر) علائم رفتاری نشان دهنده شدت سندرم قطع مصرف و همچنین سطوح مالون دی آلدئید را به طور قابل توجهی کاهش داد. در مجموع بر پایه یافته ها به نظر می رسد که قسمت های هوایی ماروبیوم پارویفلوروم برای مقابله بهتر با سندرم قطع مصرف مرفین از طریق مسیرهای پیچیده مانند سرکوب پراکسیداسیون لیپیدی کارآمد باشد. اگرچه مطالعات پیش بالینی و بالینی بیشتری در این رابطه مورد نیاز است.