involvement of γ-aminobutyric acid and n-methyl-d-aspartate receptors in diabetic gastropathy in rats: possible beneficial effect of prolonged treatment with insulin and magnesium supplement

Gastrointestinal dysfunction is a severe and common complication in diabetic patients. some evidence shows that gamma-aminobutyric acid (gaba) and glutamate contribute to diabetic gastrointestinal abnormalities. hence, we examined the impact of prolonged treatment with insulin and magnesium supplement on the expression pattern of gaba type a (gaba-a), gaba-b and n-methyl-d-aspartate (nmda) glutamate receptors as well as nitric oxide synthase 1 (nos-1) in the stomach of type 2 diabetic rats. twenty-four male wistar rats were randomized to 4 groups (6 rats each): 1) control, 2) type 2 diabetes: rats fed with a high fat diet for 3 months + low dose of streptozotocin (35 mg/kg), 3) type 2 diabetes + magnesium, and 4) type 2 diabetes + insulin. the expression of nos-1 as well as gaba-a, gaba-b, and nmda receptors was detected using western blotting. nos-1 expression was substantially diminished (p<0.01) while the expression of gaba-a (p<0.001), gaba-b (p<0.001), and nmda (p<0.001) receptors was enhanced in the stomach of diabetic rats relative to control. treatment with magnesium and insulin improved nos-1 expression in diabetic rats, although this effect was greater in magnesium treatment alone. magnesium also restored the expression of gaba-a and gaba-b receptors in diabetic rats to control values. moreover, insulin treatment improved gaba-a receptor expression in diabetic rats (p<0.05). no considerable alterations were detected in nmda receptor level in the treatment groups. the results suggest a significant role of magnesium and insulin in improving gastric motility and secretory disorders associated with diabetes through modifying the expression of gabaergic receptors.

دخالت رسپتورهای گاما-آمینوبوتیریک اسید و ان-متیل-دی-آسپارتات در گاستروپاتی دیابتی در موش صحرائی: اثرات سودمند درمان بلند مدت انسولین و مکمل منیزیم

ویروس برونشیت عفونی (ibv) دارای سروتیپ های مختلفی است که باعث ایجاد مشکلات زیادی در صنعت طیور می شود. دو واکسن زنده h120 و h120-d274 در برابر چالش ویروس برونشیت عفونی سویه is/1494/06 (نوع 2) مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از انتخاب تصادفی 100 جوجه spf، چهار گروه آزمایشی 25 جوجه/گروه در گروه های کنترل و چالش شده (بدون دریافت واکسن)، h120 (واکسینه شده علیه سویه ib-h120 در روز اول و سویه ib-793b در روز 14) و h120-d274 (واکسینه شده علیه سویه های ib-h120-d274 در روز اول، و سویه ib-793b در روز 14) قرار گرفتند. همه گروه ها به جز گروه شاهد با سویه is/1494/06 variant2 داخل چشمی در 14 روز پس از واکسیناسیون بوستر(روز 28) آلوده شدند. پس از اتانازی حیوانات در روز 42 تحقیق، آزمایشات خنثی سازی سرم (روزهای 14، 28 و 42)، الایزا (14 روز پس از واکسن بوستر، قبل از چالش)، سیلیوستاز (7 روز پس از واکسن بوستر و هفت روز پس از واکسن بوستر). به چالش کشیده شدند و نمرات ضایعه پاتولوژیک در روز 14 پس از آلوده شدن به سویه is/1494/06 نوع 2 (روز 42) مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، ریزش ویروس توسط rt-pcr بلادرنگ پایش شد. عفونت با سویه is/1494/06 variant2 نمرات مژگانی و پاتولوژی بالا تا متوسط را نشان داد. تمام گروه هایی که واکسن ib-h120-d274 دریافت کردند ضایعات نسبتاً کمتری داشتند. گروه های واکسینه شده ib-h120-d274 بالاترین میزان حفاظت و امتیازات حفاظتی بالایی (70.3) را در مقایسه با گروه های واکسن ib-h120 (24.4) نشان دادند. ریزش ویروس در گروه هایی که واکسن h120-d274 را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه هایی که واکسن ib-h120 دریافت کردند به طور قابل معنی داری کاهش یافت. در نتیجه، واکسن همولوگ ib-h120-d274 نتایج بهتری را در مقایسه با واکسن ib-h120 نشان داد.