a systematic review of the role of gummosin in improving memory in the scopolamine memory impaired memory model

This study systematically investigated the role of gummosin in improving memory in the scopolamine impaired memory model. memory and learning are the most evolved and complex functions of the nervous system. learning is the acquisition of new information that occurs as a change in behavior, and memory is the ability to store and retrieve learned information. in other words, memory is a combination of different processes of acquiring, consolidating, storing and recalling information. memory consolidation and storage processes are the result of a series of time-dependent neurobiological events that occur after the initial formation of memory. in addition, this fluctuation in processes related to memory storage can fully occur shortly after the original learning experience. memory is a direct result of learning due to storing and retrieving learned experiences and information. the results of our study showed that scopolamine causes impairment of memory, learning and synaptic plasticity, which was associated with changing the expression of various genes and reducing the number of hippocampal neurons. the disorders that occurred in scopolamine group rats confirm the model used in this study to induce memory and learning deficits, which, in line with previous studies, confirms the model used to induce alzheimer’s. the results of the behavioral tests of this study showed that, in accordance with previous works, scopolamine caused a significant increase in anxiety behaviors, which was associated with a decrease in the time spent in the central area compared to the control group, while donepezil injection led to a decrease in anxiety behaviors. it was possible to increase the time spent in the central area compared to the scopolamine group.

بررسی سیستماتیک نقش گوموسین در بهبود حافظه در مدل حافظه با اختلال اسکوپولامین

این مطالعه به طور سیستماتیک نقش gummosin را در بهبود حافظه در مدل حافظه آسیب دیده اسکوپولامین بررسی کرد. حافظه و یادگیری تکامل یافته ترین و پیچیده ترین عملکردهای سیستم عصبی هستند. یادگیری کسب اطلاعات جدید است که به عنوان تغییر در رفتار رخ می دهد و حافظه توانایی ذخیره و بازیابی اطلاعات آموخته شده است. به عبارت دیگر، حافظه ترکیبی از فرآیندهای مختلف کسب، تثبیت، ذخیره و یادآوری اطلاعات است. فرآیندهای تثبیت و ذخیره سازی حافظه نتیجه یک سری رویدادهای عصبی زیستی وابسته به زمان است که پس از شکل گیری اولیه حافظه رخ می دهد. علاوه بر این، این نوسان در فرآیندهای مربوط به ذخیره سازی حافظه می تواند به طور کامل مدت کوتاهی پس از تجربه یادگیری اصلی رخ دهد. حافظه به دلیل ذخیره و بازیابی تجربیات و اطلاعات آموخته شده نتیجه مستقیم یادگیری است. نتایج مطالعه ما نشان داد که اسکوپولامین باعث اختلال در حافظه، یادگیری و شکل پذیری سیناپسی می شود که با تغییر بیان ژن های مختلف و کاهش تعداد نورون های هیپوکامپ مرتبط است. اختلالات رخ داده در موش های گروه اسکوپولامین مدل مورد استفاده در این مطالعه را برای القای نقص حافظه و یادگیری تایید می کند که مطابق با مطالعات قبلی، مدل مورد استفاده برای القای آلزایمر را تایید می کند. نتایج آزمون‌های رفتاری این مطالعه نشان داد که اسکوپولامین مطابق با کارهای قبلی باعث افزایش معنی‌دار رفتارهای اضطرابی شد که با کاهش زمان سپری شده در ناحیه مرکزی نسبت به گروه کنترل همراه بود، در حالی که تزریق دونپزیل منجر به کاهش رفتارهای اضطرابی شد. امکان افزایش زمان صرف شده در ناحیه مرکزی نسبت به گروه اسکوپولامین وجود داشت