immunohistochemical assessment of gdnf and chromogranin a expression in erosive and granulomatous lesions in glandular region of equine stomach

The equine stomach consists of two separate non-glandular and glandular sections. despite the incidence of most lesions in the non-glandular region, both stomach parts are prone to lesions. in this study, 41 hybrid-native horses, including 24 stallions and 17 mares, were examined over five years. in total, 27 horses (65.85%) that were sampled had lesions, including erosion, granuloma, or both on the glandular region of the stomach. occurrence of gastric erosive and granulomatous lesions had no significant relationship with the age and gender of horses or the sampling season (p>0.05). moreover, parasites gastrophilus and habronema were mainly the primary cause of gastric erosive and granulomatous lesions respectively. in periodic acid schiff (pas) stained tissue sections, the inflammation severity in granulomatous lesions was higher and statistically significant, compared to erosive lesions (p<0.05). immunohistochemistry revealed negative expression of glial cell line-derived neurotrophic factor in gastric lesions, while its expression was relatively positive in normal stomachs. interestingly, based on counting cells and evaluation of expression intensity, chromogranin a expression in neuroendocrine glandular cells had a significant relationship with the increase of severity and depth of the lesions (p<0.05). the results indicated that the glial cell line-derived neurotrophic factor does not affect the pathogenesis of equine gastric lesions while confirming the role of increment of gastric neuroendocrine cells in lesion progress. furthermore, the increased expression of ki67 and p53 proteins in granulomatous lesions, compared to other groups, may be associated with the proliferation and control process of the cells in measures regarding the formation and healing of the lesion.

ارزیابی ایمونوهیستوشیمی بیان gdnf و کروموگرانین a در ضایعات سطحی و گرانولوماتوز ناحیه غده ای معده اسب

معده اسب از دو بخش مجزای غیر غده ای و غده ای تشکیل شده است. با وجود بروز بیشتر ضایعات در ناحیه غیر غددی، هر دو قسمت معده مستعد ضایعات هستند. چهل و یک اسب دورگه بومی شامل 24 اسب نر و 17 مادیان در طول پنج سال مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع، 27 اسب (65.85٪) که نمونه برداری شدند، ضایعاتی از جمله زخم سطحی یا گرانولوم یا هر دو در ناحیه غدد معده داشتند. بروز ضایعات سطحی و گرانولوماتوز معده، با سن و جنس اسب و فصل نمونه برداری ارتباط معنی داری نداشت (0.05p). ایمونوهیستوشیمی نشان دهنده بیان منفی gdnf در ضایعات معده نشان داد، در حالی که در معده طبیعی، بیان آن بطور نسبی مثبت بود. جالب توجه است که بر اساس شمارش سلول‌ها و ارزیابی شدت بیان، بیان کروموگرانین a در سلول‌های غدد نورواندوکرین با افزایش شدت و عمق ضایعات ارتباط معنی‌داری داشت (0.05>p). نتایج این مطالعه نشان داد که فاکتور نوروتروفیک مشتق از رده سلولی گلیال بر پاتوژنز ضایعات معده اسب تاثیری ندارد و در عین حال نقش افزایش سلول های نوروآندوکرین غدد معده را در پیشرفت ضایعه تایید می کند. علاوه بر این، افزایش بیان پروتئین‌های ki67 و p53 در ضایعات گرانولوماتوز در مقایسه با سایر گروه‌ها ممکن است با تکثیر و فرآیند کنترل سلول‌ها در اقدامات مربوط به تشکیل و بهبود ضایعه مرتبط باشد.