evaluation of possible association between serum levels of aldosterone and cortisol with clinical symptoms progression in covid-19 suspicious outpatients tested for sars-cov2 rt-pcr: an analytical cross-sectional study

Aldosterone is a key component of renin-angiotensin-aldosterone system (raas). the raas could play a substantial role in the pathophysiology of coronavirus disease 2019 (covid-19). moreover, the dynamics of the hypothalamic-pituitary-adrenal (hpa) axis may have changed in covid-19. cortisol, as an important factor in assessing immune system activity, is an important part of this axis. the present study compared the serum levels of aldosterone and cortisol in covid-19 outpatients with those of potentially non-infected participants. it was also aimed to assess the possible association between serum levels of aldosterone and cortisol with clinical symptoms progression in covid-19 outpatients. demographic characteristics (i.e., gender and age) and clinical data (i.e., oxygen saturation [spo2], respiratory rate [rr], and heart rate) were collected. serum cortisol and aldosterone measurements were conducted using the elisa technique. clinical symptoms of the positive polymerase chain reaction (pcr) group were followed up on for 28 days in weekly intervals. spo2 was significantly lower in the positive pcr group; however, the rr was significantly higher (p=0.03 and p=0.001, respectively). significantly higher levels of aldosterone were found in males of the negative pcr group, compared to females (p=0.05). cortisol (or=0.937, p=0.033) and aldosterone (or=1.005, p=0.020) levels had a decreasing and increasing effect on the chances of respiratory symptoms occurring over time, respectively. furthermore, over time, women were twice as likely as men to develop neurologic symptoms (or=0.530, p=0.015). according to the findings of this study, cortisol and aldosterone are associated with the chance of respiratory symptoms occurring over time. however, the levels of these two markers do not seem to be related to the progression of clinical symptoms of lower grades of covid-19.

ارزیابی ارتباط احتمالی بین سطوح سرمی آلدوسترون و کورتیزول با پیشرفت علائم بالینی در بیماران سرپایی مشکوک به covid-19 آزمایش شده برای sars-cov2 rt-pcr: یک مطالعه مقطعی تحلیلی

آلدسترون جزء کلیدی سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدسترون (raas) است. raas می تواند نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی covid-19 ایفا کند. همچنین، دینامیک محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (hpa) ممکن است در covid-19 تغییر کرده باشد. کورتیزول، به عنوان یک عامل مهم در ارزیابی فعالیت سیستم ایمنی، جزء مهمی از این محور است. مطالعه ی حاضر، سطح سرمی آلدوسترون و کورتیزول در بیماران سرپایی covid-19 را با شرکت کنندگان بالقوه غیر آلوده مقایسه کرد. هدف ما از این مطالعه همچنین بررسی ارتباط احتمالی بین سطوح سرمی آلدوسترون و کورتیزول با پیشرفت علائم بالینی در بیماران سرپایی covid-19 بود. داده های جمعیت شناختی (سن، جنس) و بالینی (درصد اشباع فشار اکسیژن، سرعت تنفس و تعداد ضربان قلب) جمع آوری شد. سطوح سرمی کورتیزول و آلدوسترون با استفاده از تکنیک الایزا اندازه گیری شد. علائم بالینی گروه pcr مثبت به مدت 28 روز در فواصل هفتگی پیگیری شد. spo2 در گروه pcr مثبت به طور قابل توجهی کمتر از گروه pcr منفی بود، اما میزان تنفس در گروه pcr مثبت به طور قابل توجهی بیشتر بود (p=0.03 and p=0.001, respectively). ما میزان قابل توجه بالاتری از آلدوسترون را در مردان گروه pcr منفی در مقایسه با زنان پیدا کردیم (0.05=p). سطح کورتیزول (or=0.93، p=0.033) و آلدوسترون (or=1.005، p=0.020) به ترتیب بر احتمال بروز علائم تنفسی در طول زمان تاثیر کاهشی و افزایشی داشتند. همچنین، در گذر زمان، شانس بروز علائم نورولوژیک در زنان دو برابر مردان بود (or=0.530، p=0.015). نتیجه گیری ما از یافته های این مطالعه این است که کورتیزول و آلدوسترون با احتمال بروز علائم تنفسی در طول زمان مرتبط هستند. با این حال، به نظر نمی رسد که سطح این دو نشانگر با پیشرفت علائم بالینی در گریدهای پایین covid-19 مرتبط باشد.