detection and characterization of nosema bombycis using tem and sem techniques

Pebrine disease is the most important and dangerous disease of silkworm caused by nosema bombycis as an obligate intracellular parasitic fungus. it has caused tremendous economic losses in the silk industry in recent years. given the fact that light microscopy method (with low accuracy) is the only method for diagnosing pebrine disease in the country, transmission electron microscopy (tem) and scanning electron microscopy (sem) methods were adopted in this study for accurate morphological identification of the spores causing pebrine disease. infected larvae and mother moth samples were collected from several farms (parand, parnian, shaft, and iran silk research center in gilan province, iran). the spores were then purified using the sucrose gradient method. from each region, 20 and 10 samples were prepared for sem and tem analysis, respectively. in addition, an experiment was performed to evaluate the symptoms of pebrine disease by treating fourth instars with the spores purified for the present study, along with a control group. the results of sem analysis showed that the mean±sd length and width of spores were 1.99±0.25 to 2.81±0.32 μm, respectively. based on the obtained results, the size of spores was smaller than the nosema bombycis (n. bombycis) as the classic species that cause pebrine disease. in addition, transmission electron microscopy (tem) pictures showed that the grooves of the adult spores were deeper than those of other nosema species, vairomorpha, and pleistophora, and resembled n. bombycis in other studies. examination of pathogenicity of the studied spores indicated that the disease symptoms in controlled conditions were similar to those in the sampled farms. the most important symptom in fourth and fifth instrars were the small size and no growth in the treatment group compared with the control group. findings of sem and tem analysis showed better morphological and structural details of parasite compared with light microscopy, and demonstrated that the studied species were a native strain of n. bombycis specific to iran, whose size and other characteristics were unique and introduced for the first time in this study.

شناسایی و تعیین مشخصات(dissociodihaplophasida: nosematidae) nosema bombycis با استفاده از تکنیک های tem و sem

بیماری پبرین مهم ترین و خطرناک ترین بیماری کرم ابریشم است که توسط nosema bombycis به عنوان یک قارچ انگلی اجباری داخل سلولی ایجاد می شود. با توجه به اینکه در حال حاضر تنها روش تشخیص بیماری پبرین در کشور روش میکروسکوپ نوری بوده و این روش از دقت بالایی برخوردار نیست، لذا، در این تحقیق برای شناسایی دقیق مورفولوژیکی اسپورهای پوروتوزآیی عامل بیماری پبرین از روش میکروسکوپ های الکترونی انتقالی (tem) و اسکن(sem) ، استفاده شد. ابتدا از مزارع مختلف (پرند، پرنیان، شفت و مرکز تحقیقات ابریشم)(استان گیلان، ایران) نمونه های لارو و پروانه آلوده جمع آوری شده و سپس با استفاده از روش شیب گرادیانت غلظت سوکروز، اسپورها تخلیص شدند. از هر یک از مناطق تعداد 20 نمونه برای روش sem و 10 نمونه برای روش tem تهیه شد. همچنین یک آزمایش پرورش لاروها با پاشش اسپورهای تخلیص شده از مطالعه حاضر، در حضور گروه شاهد به منظور بررسی علایم بیماری در شرایط کنترل شده انجام شد. نتایج تصاویر اسپورها نشان داد که میانگین طول وعرض اسپوها در زیر میکروسکوپ الکترونی اسکن به ترتیب بین0/25 ±1/99 و 0/32±2/18 میکرو متر بود. با توجه به نتایج تحقیقات دیگر محققین، اندازه اسپورهای مورد مطالعه در این پژوهش، نسبت به اسپورهای nosema bombycis کلاسیک عامل بیماری پبرین، کوچکتر بود. علاوه بر این،نتایج عکسبرداری tem از نمونه های مورد مطالعه نشان داد شیار فرورفتگی اسپورها از جنس و گونه های دیگر عمیقتر و شبیه به گونه nosema bombycis در مطالعات دیگر بود. بررسی میزان بیماریزایی و علایم بیماری برای اسپورهای مورد مطالعه نشان داد که علایم بیماری در شرایط کنترل شده با علایم بیماری در مزارع نمونه برداری شده مطابقت داشته و مهمترین علامت در لاروهای سن چهارم و پنجم ریز ماندن و عدم رشد لاروهای گروه تیمار نسبت به گروه شاهد بود. یافته های این مطالعه نشان داد که گونه مورد بررسی یک سویه جدید و بومی از nosema bombycis و مخصوص ایران است که اندازه و خصوصیات دیگر آن منحصر به فرد بوده و برای اولین بار در این مطالعه معرفی شد.