correlation of histamine receptors and adrenergic receptor in broilers appetite

The current study was conducted to investigate the interaction between the central adrenergic and histaminergic systems and the broiler chick’s feed intake. in the first experiment, the intracerebroventricular (icv) injection of solutions was conducted which included 10 nmol of prazosin (an α1-receptor antagonist), 300 nmol of histamine, co-injection of prazosin and histamine. experiments two to five were conducted similarly the same as the first experiment, in which chickens were icv injected with 13 nmol of yohimbine (an α2-receptor antagonist), 24 nmol of metoprolol (a β1 adrenergic receptor antagonist), 5 nmol of ici 118,551 (a β2 adrenergic receptor antagonist), and 20 nmol of sr 59230r (a β3 adrenergic receptor antagonist). the injected solutions in the sixth experiment included 300 nmol of noradrenaline, 250 nmol of α-fmh (an alpha fluoromethyl histidine), noradrenaline, and α-fmh. seventh to ninth experiments were similar to the sixth experiment, except that the chickens were icv injected with 300 nmol of chlorpheniramine (a histamine h1 receptors antagonist), 82 nmol of famotidine (a histamine h2 receptors antagonist), and 300 nmol of thioperamide (a histamine h3 receptors antagonist), rather than α-fmh. afterward, the cumulative food intake was measured 120 min after injection. based on the obtained results, both histamine icv injection and noradrenaline injection reduced food intake (p<0.05). moreover, co-injection of histamine and ici 118,551 (p<0.05), and co-injection of noradrenaline and chlorpheniramine reduced food intake (p<0.05). in addition, noradrenaline and thioperamide co-injection improved hypophagic effect of noradrenaline in neonatal chicken (p<0.05). these findings suggested the effect of interconnection between adrenergic and histaminergic systems, which may be mediated by h1 and h3 histaminergic and β2 adrenergic receptors, on the regulation of food intake in the neonatal broiler chicken.

بررسی تداخل سیستم های هیستامینرژیک و آدرنرژیک مرکزی در تنظیم اخذ غذا در جوجه های گوشتی

مطالعه حاضر به منظور بررسی تداخل سیستم های هیستامینرژیک و آدرنرژیک مرکزی بر اخذ غذا در جوجه های گوشتی انجام شد. در آزمایش 1، جوجه‌ها، تزریقات داخل بطن مغزی (ICV) را به فرم زیر دریافت کردند: سالین، هیستامین (300 نانومول)، پارازوسین (آنتاگونیست گیرنده α1 آدرنرژیک، 10 نانومول) و هیستامین + پارازوسین. آزمایش 2 الی 5 مشابه آزمایش 1 بود به استثنا اینکه جوجه‌ها با یوهمبین (آنتاگونیست گیرنده α2 آدرنرژیک، 13 نانومول)، متوپرولول (آنتاگونیست گیرنده β1 آدرنرژیک، 24 نانومول)، ICI 118,551 (آنتاگونیست گیرنده β2 آدرنرژیک، 5 نانومول) و SR 59230R (آنتاگونیست گیرنده β3 آدرنرژیک، 20 نانومول) بجای پارازوسین تزریق شدند. آزمایش 6 تزریقات شامل سالین، نورآدنالین (300 نانومول)، αFMH (مهارکننده هیستامین دکربوکسیلاز، 250 نانومول) و نورآدنالین + αFMH بود. در آزمایشات 7 9 Chlorpheniramine (آنتاگونیست گیرنده H1 هیستامینی، 300 نانومول)، 9 famotidine (آنتاگونیست گیرنده H2 هیستامینی، 82 نانومول)، Thioperamide (آنتاگونیست گیرنده H3 هیستامینی، 300 نانومول) تزریق شد. سپس مصرف تجمعی غذا تا 120 دقیقه بعد از تزریق اندازه‌گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده، تزریق داخل بطنی مغزی تزریق داخل بطنی مغزی هیستامین (300 نانومول) موجب کاهش مصرف غذا در جوجه‌های گوشتی شد (P≤0.05). تزریق نورآدرنالین (300 نانومول) موجب کاهش مصرف غذا در جوجه‌های گوشتی شد (P≤0.05). تزریق توام ICI 118,551+ هیستامین موجب مهار کاهش اشتهای ناشی از هیستامین شد (P≤0.05). تزریق توام Chlorpheniramine و نورآدرنالین موجب مهار کاهش اشتهای ناشی از هیستامین شد(P≤0.05). تزریق توام Thioperamide + نورآدرنالین تقویت اثرات هیپوفاژیک ناشی از نورآدرنالین شد(P≤0.05). نتایج نشان دهنده این بود تقابل سیستم‌های آدرنرژیک و هیستامینرژیک با گیرندههای β2 آدرنرژیک، گیرنده H1 و H3 هیستامینی در تنظیم اشتهای جوجه‌های گوشتی دخیل هستند.