effects of naringenin on experimentally induced rheumatoid arthritis in wistar rats

Naringenin is one of the most important and abundant known flavonoids found in grapefruit and other citrus fruits. this experimental study aimed to assess the clinical effects and immune responses of naringenin in the animal model of rheumatoid arthritis (ra) according to various reports on its anti-inflammatory effects and modulation of the immune system. to this end, 40 wistar rats in the weight range of 160-180g were randomly assigned to four groups (n=10) including healthy, control, naringenin, and methotrexate orally treated groups. to induce ra disease, a compound of 200 μl of freund's adjuvant and collagen type ii was injected subcutaneously into the rear footpads of rats. the severity of ra clinical signs was assessed based on a standard scoring method. the treatment lasted for three weeks (days7-28 after induction). the obtained data pointed out that the levels of c-reactive protein (crp), myeloperoxidase, nitric oxide, il-17, and ifn-γ cytokines significantly increased in the ra rats, while the level of their serum antioxidants significantly reduced, compared to the healthy rats. the inflammation of the paws and the level of crp decreased similarly in both methotrexate and naringenin-treated groups. in the naringenin-treated group, a further decrease was detected in serum myeloperoxidase, nitric oxide, and the total antioxidant capacity occurred, as compared to the methotrexate-treated rats. nonetheless, il-17 and ifn-γ cytokines levels were further decreased in the methotrexate-treated group. accordingly, it can be concluded that naringenin can be effectively used for the reduction of inflammatory effects and control of ra disease.

اثرات نارنجنین در مدل تجربی روماتوئید آرتریت

نارنجنین یکی از مهمترین و فراوان ترین فلاونوئیدهای شناخته شده است که در گریپ فروت و سایر مرکبات یافت می شود. با توجه به گزارش های مختلف در مورد اثرات ضد التهابی و تعدیل کنندگی سیستم ایمنی بدن از سوی نارینجنین، این مطالعه تجربی با هدف ارزیابی اثرات بالینی و پاسخ های ایمنی آن در مدل حیوانی آرتریت روماتوئید (RA) انجام گردید. 40 سر رت نژاد ویستار در محدوده وزنی 180160 گرم، به طور تصادفی در چهار گروه 10 تایی شامل گروه های: سالم ، کنترل ، درمان شده با نارینجنین و درمان شده با متوترکسات (به صورت خوراکی) تقسیم شدند. برای القای بیماری RA ، ترکیبی از 200 میکرولیتر اجوانت فروند و کلاژن نوع II به صورت زیر جلدی در بالشتک پای عقب رت ها تزریق شد. شدت علائم بالینی RA با استفاده از روش استاندارد امتیاز دهی، ارزیابی گردید. مدت زمان درمان 3 هفته (در خلال روز های 287 پس از القاء) در نظر گرفته شد. داده های بدست آمده نشان داد که سطح پروتئین واکنش گر C (CRP)، میلوپراکسیداز ، نیتریک اکسید و سیتوکین های IL17 و IFNγ، به طور قابل توجهی در رت های مبتلا به RA افزایش یافت در حالی که سطح آنتی اکسیدان های سرم آنها در مقایسه با گروه سالم به طور قابل توجهی کاهش یافت. میزان التهاب پنجه پا و سطح CRP به طور مشابه در هر دو گروه تحت درمان با متوترکسات و نارینجنین کاهش یافت. در گروه تحت درمان با نارینجنین ، در مقایسه با رت های تحت درمان با متوترکسات، کاهش بیشتری در میلوپراکسیداز، نیتریک اکسید و ظرفیت کل آنتی اکسیدان های سرم مشاهده گردید. با این حال ، سطح سیتوکین های IL17 و IFNγ در گروه تحت درمان با متوترکسات، کاهش بیشتری نشان داد. به نظر می رسد استفاده از نارینجنین جهت کاهش اثرات التهابی و کنترل بیماری RA ، مناسب باشد