a clinical case of weak a antigen on the erythrocytes in a person with coexistent anti-a antibodies

This study investigated a person with an ab0 discrepancy. her blood group initially typed at the birth as ab rh+ (positive); however, it was b rh+ (positive) or rh- (negative) when she was in her teens. at room temperature, her erythrocytes were agglutinated by anti-b, and the agglutination was significantly weaker at 37 °c. as a result, her erythrocytes did not absorb anti-b but anti-a. furthermore, her erythrocytes were agglutinated by anti-a at 37 °c with signs of hemolysis in the presence of complement. the unwashed erythrocytes were also agglutinated in an antiglobulin test by polyclonal anti-a at 37 °c and by heated polyclonal anti-a and anti-a mab 2-8 at room temperature. moreover, her serum agglutinated a erythrocytes at room temperature with less activity at 37 °c; however, it agglutinated b erythrocytes at 37 °c. the ability of the erythrocytes of this person to absorb anti-a came along with the agglutination of her erythrocytes at 37 °c by polyclonal serum and decreased activity of the serum to agglutinate a erythrocytes at 37 °c, compared to room temperature. the absence of anti-b absorbance by the person’s erythrocytes was accompanied by the presence of anti-b in the serum, which was active at 37 °c. the incubation of the person’s serum with 0 erythrocytes induced the ability of erythrocytes to absorb anti-a and to be hemolyzed by anti-a in the presence of complement in accordance with the person’s characteristics of erythrocytes. the reaction of absorption and agglutination at room temperature and 37 °c by heated serum with the use of complement may help to reveal both weak a and b antigens and anti-a and anti-b antibodies while ab0 blood typing.

تاثیر عصاره جو دوسر (Avana sativa L) بر روی آسیب تجربی عصب سیاتیک در موش صحرایی

اختلالات اعصاب محیطی جز شایع­ترین مشکلات عصبی هستند که مداخله برای درمان و یا متوقف کردن عوارض ناشی از آن مهم است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر عصاره جو دوسر بر روی آسیب تجربی عصب سیاتیک در موش صحرایی بود. پنجاه موش صحرایی نر بالغ به پنج گروه تقسیم شدند (n=10). گروه 1 به عنوان گروه شاهد، گروه 2 گروه کنترل (آسیب عصب بدون درمان) نگهداری شد. در گروه های آسیب دیده عصب سیاتیک به ترتیب 35، پس از آن حیوانات به صورت خوراکی عصاره جو دوسر (به ترتیب 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. سپس 2 و 4 هفته بعد، برای بررسی ارزیابی پاتولوژیک ترمیم عصب، موش­ها از بین رفتند. تشکیل پرینوریوم و اپینوریم به صورت وابسته به دوز در گروه­های تحت درمان با عصاره جو دوسر (100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) در مقایسه با گروه کنترل پس از 2 هفته افزایش یافت (P <0.05). حضور سلول­های التهابی در گروه­های تحت درمان با عصاره جو (100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) در مقایسه با گروه کنترل بعد از 2 هفته کاهش یافت (P <0.05). تورم اکسون به طور معنی داری در گروه های تحت درمان با عصاره جو دوسر (200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (P <0.05). تعداد آکسون به طور معنی داری در گروه تحت درمان با عصاره جو دوسر (100، 200 و 400 میلی گرم در کیلوگرم) در مقایسه با گروه کنترل بعد از 4 هفته افزایش یافت (P <0.05). نتایج نشان داد که عصاره جو دوسر اثر مثبتی بر روی ترمیم عصب سیاتیک در موش صحرایی دارد.