regenerative effect of bone marrow-derived mesenchymal stem cells in thioacetamide-induced liver fibrosis of rats

The present study determined the regenerative effect of bone marrow-derived stem cells (bmscs) on thioacetamide (ta)-induced liver fibrosis in rats. a total of 30 male wistar rats were randomly divided into sham control and treatment groups. the rats of the sham control group were subdivided into three groups and sampled on the 14th, 18th, and 20th weeks after fibrosis induction. the rats of the treatment group were subdivided into two groups and sampled on the 4th and 6th weeks after bmscs treatment. fibrosis was induced by the intraperitoneal administration of 200 mg/kg of ta twice a week for a period of 14 weeks. all the animals underwent liver function tests and histopathologic evaluation 4 and 6 weeks after bmscs transplantation. the bmscs were characterized using osteogenic induction and reverse transcription-polymerase chain reaction. the bmscs were plastic adherent, spindle-shaped, and positive for osteogenic differentiation. they expressed cd73 and were negative for cd45. the infiltration of inflammatory cells and deposition of collagen fibers were noticed after ta administration. a significant decline in inflammatory cells and a healing process were detected 4 weeks after cell transplantation. the amelioration in hepatic tissue was significant 6 weeks after cell therapy. following the injection of bmscs, a nonsignificant decrease was visible in aspartate transaminase level; however, this decline was significant for alanine aminotransferase level. the alkaline phosphatase and albumin levels showed an increasing trend after cell administration. the transplantation of bmscs resulted in a significant regenerative effect after hepatic injuries. therefore, it was shown that bmscs transplantation can open a new window and be a therapy of choice in the amelioration of liver fibrosis.

بررسی اثر ترمیمی سلول‌های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان بر فیبروز کبدی القا شده با تیواستامید در موش صحرایی

مطالعه حاضر اثر ترمیمی سلول­های بنیادی جدا شده از مغز استخوان را بر فیبروز کبد القا شده با تیو استامید در موش صحرایی را بررسی می کند. سی سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و درمان تقسیم بندی شدند. موش­های گروه شاهد خود به سه زیر گروه تقسیم شده و در هفته های 14، 18 و 20 بعد از القای فیبروز نمونه برداری گردیدند. موش­های صحرایی گروه درمان به دو زیر گروه تقسیم و در هفته های 4 و 6 بعد از درمان به سلول­های بنیادی جدا شده از مغز استخوان نمونه برداری گردیدند. فیبروز از طریق تزریق داخل صفاقی به میزان mg/kg 200 تیو استامید، دو بار در هفته و به مدت 14 هفته القا شده بود صورت گرفت. چهار و 6 هفته بعد از پیوند سلول­های بنیادی جدا شده از مغز استخوان، تمامی موش­های صحرایی تحت آزمایش عملکرد کبد و بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفتند. سلول­های بنیادی جدا شده از مغز استخوان از طریق القای استئوژنیک و با استفاده از RTPCR شناسایی شدند. تمامی سلول­ها به کف فلاسک متصل و دوکی شکل بودند و در تمایز استئوژنیک مثبت شدند. آن­ها CD73  را بیان کردند و برای CD45 منفی بودند. بعد از تجویز تیواستامید نفوذ سلول­های التهابی مشاهده و ظهور رشته­های کلاژن قابل ملاحظه بود. چهار هفته بعد از پیوند سلولی، کاهش قابل توجهی در سلول­های التهابی دیده شد و فرآیند بهبودی چشمگیر بوده است. شش هفته بعد از سلول درمانی ترمیم بافت کبد قابل توجه بوده است. بعد از تزریق سلول­های بنیادی جدا شده از مغز استخوان، سطح AST قابل توجه نبوده ولی این کاهش در سطح ALT قابل توجه بود. سطوح ALP و آلبومین رشد فزاینده­ای را بعد از سلول درمانی نشان دادند. پیوند سلول­های بنیادی جدا شده از مغز استخوان با موفقیت منجر به اثرات ترمیمی در جراحات کبدی شده است، لذا نشان داده شد که سلول درمانی می­تواند دریچه­ای جدید در درمان و تخفیف فیبروز کبدی ایفا نماید.