اثربخشی آموزش مثبت نگری بر خودیابی نوجوانان دختر دبیرستانی

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر بخشی آموزش مثبت ‌نگری بر خودیابی نوجوانان دختر دبیرستانی انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌ آموزان دختر دبیرستانهای شهرستان ارزوئیه بودند. نمونه پژوهش 40 دانش آموز بودند که به صورت نمونه ‌گیری در دسترس افراد انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند(هر گروه 20 نفر). ابزار پژوهش مقیاس خودیابی اکبری بلوطبنگان و رضایی (1393) بود. گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه‌ای (به مدت دو ماه) آموزش مثبت‌ نگری دریافت کرد و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. پیش از شروع، پس از پایان برنامه آموزشی و دوماه پس از برنامه آموزشی هر دو گروه شرکت ‌کننده در پژوهش، مقیاس خودیابی اکبری بلوطبنگان و رضایی (1393) را تکمیل کردند. داده‌ ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک ‌متغیره در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نشان داد که آموزش مثبت‌ نگری بر خودیابی (خودآگاهی و پذیرش، تعهد و مجذوبیت، استعلا و پیشرفت و رشد شخصی) نوجوانان دختر موثر بوده و موجب افزایش این ویژگیها شده است. بنابراین می‌ توان آموزش رویکرد روانشناسی مثبت‌ نگر را برای افزایش خودیابی (خودآگاهی و پذیرش، تعهد و مجذوبیت، استعلا و پیشرفت و رشد شخصی) دانش‌ آموزان به ‌کار برد.

a positive thinking intervention for enhancing self-discovery in female high school adolescents

this study set out to determine the effectiveness of positive thinking intervention on self-discovery of female high school adolescents. this quasi-experimental research had a pretest-posttest, control group design with a follow-up session. the statistical population of the study comprised all female high school students of arzuiyeh city. forty girls were selected via convenience sampling method and replaced randomly in control and experimental groups (20 individuals in each group). the research instrument included akbari balutbangan and rezaei’s self-discovery scale (2014). the experimental group attended nine 90-minute sessions for two months and the control group received no intervention. both participating groups completed the akbari balutbangan and rezaei’s self-discovery scale (2014) before the training program, after it, and two months later. the data were analyzed via covariance analysis. the results of univariate and multivariate covariance analysis in the post-test and follow-up phases revealed that the positive thinking intervention had impacted on self-discovery (self-awareness and acceptance, commitment and fascination, transcendence and development, and personal growth) of adolescent girls and promoted these features. hence, positive psychology training can be used to increase self-discovery (self-awareness and acceptance, commitment and fascination, transcendence and development, and personal growth) of students.